Category: Pottermore แปลไทย
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง วันเกิด: 22 พฤศจิกายน ไม้กายสิทธิ์: ไม้เกาลัด ขนนกฟีนิกซ์, 11 1/2 นิ้ว, หวดได้เหมือนแส้ บ้านที่ฮอกวอตส์: ฮัฟเฟิลพัฟ ความสามารถพิเศษ: ผู้รอบรู้ด้านสัตว์วิเศษ, ปราศจากความกลัว พ่อแม่: พ่อเป็นพ่อมด, แม่เป็นแม่มด ครอบครัว: ไม่มีภรรยา, ไม่มีบุตร งานอดิเรก: สิ่งมีชีวิตแสนอันตรายเป็นทั้งงานและงานอดิเรกของเขา ซิลแวนัส เคทเทิ่ลเบิร์น (Silvanus Kettleburn) …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง ผงฟลูได้รับการคิดค้นขึ้นโดย อิกเนเชีย ไวลด์สมิธ (Ignatia Wildsmith) ในช่วงศตวรรษที่สิบสาม การผลิตได้รับการควบคุมดูแลอย่างเข้มงวด ฟลู-พาว (Floo-Pow) เป็นบริษัทที่ได้รับอนุญาตให้ผลิตผงฟลูแต่เพียงผู้เดียวในเกาะอังกฤษ บริษัทซึ่งมีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในตรอกไดแอกอน ต่อให้มีใครไปเคาะหน้าประตูสำนักงาน ก็จะไม่มีเจ้าหน้าที่หรือใครคนไหนออกมาต้อนรับทั้งสิ้น ปัญหาการขาดแคลนผงฟลูไม่เคยได้รับรายงาน และไม่มีใครรู้ว่าแน่ชัดว่าใครเป็นผู้ผลิตมันขึ้นมา ราคาผงฟลูไม่เคยเปลี่ยนแปลงมาร้อยปี ด้วยราคา 2 ซิกเกิ้ล ต่อหนึ่งช้อนตวง ทุกครัวเรือนของพ่อมดแม่มดจะมีผงฟลูไว้ติดบ้าน และมักเก็บไว้ในที่ใช้สอยได้สะดวกอย่างในกล่องหรือโถบนหิ้งเหนือเตาผิง ส่วนประกอบที่พิถีพิถันของผงฟลูเป็นความลับที่ถูกรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนา มีผู้ทดลอง ‘ทำขึ้นเป็นของตัวเอง’ อย่างแพร่หลาย แต่ก็ล้มเหลว …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง สิ่งที่เรารู้จากหลักฐานทางประวัติศาสตร์และข้อพิสูจน์จากภาพพิมพ์แกะไม้ และการแกะสลักในสมัยก่อน นักเรียนของฮอกวอตส์จะต้องเดินทางมาที่โรงเรียนด้วยวิธีใดก็ได้ที่ทำให้พวกเขาดูไม่ธรรมดา บ้างก็ขี่ไม้กวาด (ยากลำบากเมื่อต้องขนหีบและสัตว์เลี้ยงมาด้วย) ขณะที่อีกกลุ่มยึดเอาเกวียนมาเสกเวทมนตร์เป็นพาหนะ ต่อมาก็กลายเป็นรถม้า บ้างก็อยากจะหายตัว (หลายครั้งเกิดผลกระทบที่เลวร้าย เพราะตัวปราสาทและพื้นดินได้รับการปกป้องด้วยคาถาต้านการหายตัว) ขณะที่เส้นทางอื่น ๆ ก็มีสัตว์วิเศษอยู่เป็นจำนวนมาก (อันที่จริง เป็นที่เชื่อกันว่าเธสตรอลที่อาศัยอยู่ในป่าต้องห้ามปัจจุบันและได้รับการฝึกฝนเพื่อใช้ลากจูงรถม้าจากสถานีฮอกส์มี้ด เป็นลูกหลานของเธสตรอลที่นักเรียนในอดีตใช้ขี่มาโรงเรียนเมื่อนานมาแล้ว) (เพิ่มเติมจาก Hogwarts: An Incomplete and Unreliable Guide) ไม่เพียงแต่อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเพราะการเดินทางด้วยเวทมนตร์ที่หลากหลาย ไม่ต้องพูดถึงพวกมักเกิ้ลที่มองเห็นพ่อมดแม่มดจำนวนมากเหาะเดินทางขึ้นไปทางเหนือเป็นประจำ มันยังเป็นความรับผิดชอบของพ่อแม่ที่ต้องส่งลูก ๆ …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง ดาบของกริฟฟินดอร์ถูกสร้างมากว่าพันปีแล้ว โดยก๊อบลินช่างตีเหล็กผู้มากความสามารถที่สุดในโลกเวทมนตร์ ด้วยเหตุนั้นจึงทำให้มันน่าหลงใหล ตัวดาบทำมาจากแร่เงินบริสุทธิ์ประดับด้วยทับทิม ซึ่งเป็นหินที่ใช้แทนกริฟฟินดอร์ ในนาฬิกาทรายที่นับแต้มของแต่ละบ้านที่ฮอกวอตส์ ชื่อของ ก็อดดริก กริฟฟินดอร์ ถูกสลักอยู่ใต้ด้ามของดาบนั่นเอง ดาบนั้นถูกสร้างเพื่อกริฟฟินดอร์โดยเฉพาะ โดยกษัตริย์แร้กนุ้กที่หนึ่ง (Ragnuk the First) ซึ่งมีไหวพริบที่สุดในหมู่ก๊อบลินที่เป็นช่างเงิน จึงทำให้เขาเป็นกษัตริย์ (ในวัฒนธรรมของก๊อบลิน ผู้คุมนั้นไม่ได้หมายความว่าจะทำงานน้อยกว่าคนอื่น แต่กลับต้องทำให้มีคุณภาพมากกว่า) เมื่อดาบเล่มนี้เสร็จ แร้กนุ้กรู้สึกอยากได้มันเป็นอย่างมาก จึงแสร้งทำเป็นว่ากริฟฟินดอร์ขโมยดาบเล่มนั้นไปจากเขา และส่งลูกสมุนออกไปเพื่อขโมยมันคืนมา แต่กริฟฟินดอร์ป้องกันตัวเขาเองด้วยไม้กายสิทธิ์ของเขา แต่เขาไม่ได้ฆ่าผู้ที่เข้ามาโจมตีเขาเลย ในทางกลับกัน …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง ในโลกของแฮร์รี่ พอตเตอร์นั้นผีโปร่งแสง และเป็นเสมือนร่างพิมพ์สามมิติของพ่อมดแม่มดตายแล้วที่ปรารถนาจะอยู่บนโลกมนุษย์ (Mortal) ต่อไป ทว่ามักเกิ้ลนั้นไม่สามารถกลับมาเป็นผีได้ และพ่อมดแม่มดที่ฉลาดที่สุดมักเลือกที่จะไม่กลับมา เหมือนกับว่าพวกที่ยังสะสาง ‘ธุระติดค้างไม่เสร็จ’ อยู่ในรูปแบบนั้นเพราะความกลัว ความผิดหวัง ความเสียใจ ซึ่งปรากฏชัดในรูปแบบของความผูกพันต่อโลกแห่งวัตถุ (Material World)* ของผู้ที่ปฏิเสธจะเดินทางต่อไปยังอีกมิติหนึ่ง *โลกแห่งวัตถุ คือโลกที่รับรู้ได้ด้วยประสาทสัมผัส คือทางตา หู จมูก ลิ้น และร่างกาย เป็นการเลือกด้านที่อ่อนแอของชีวิตบนโลก ผีถูกจำกัดในสิ่งที่พวกเขาจะสามารถสัมผัสได้ ไม่มีความสุขทางกายภาพ (จับต้องได้) …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง น้ำยาสรรพรส นั้นเป็นอะไรที่ซับซ้อนและต้องใช้เวลาในการทำ มันเหมาะกับพ่อมดแม่มดที่มีความสามารถสูง มันสามารถทำให้ผู้ดื่มมีรูปลักษณ์คล้ายกับลักษณะทางกายภาพของอีกคนหนึ่งได้ สิ่งแรกที่พวกเขาต้องหาคือ ส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกายคนนั้น ที่พวกเขาต้องนำมาใส่ในหม้อปรุงยา (มันอาจจะเป็นอะไรก็ได้เช่น เล็บเท้า รังแค หรืออะไรที่แย่กว่านั้น แต่มักจะนิยมใช้เส้นผม) บางความคิดบอกว่าพ่อมดหรือแม่มดนั้น สร้างปีศาจด้วยส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายเป็นความคิดที่โบราณอย่างหนึ่ง และยังพบอยู่ในความเชื่อพื้นเมือง และเหตุการณ์เหนือธรรมชาติในอีกหลายๆ วัฒนธรรม ผลของน้ำยาสรรพรสนั้นจะอยู่แค่ชั่วคราว ขึ้นอยู่กับว่ามันถูกต้มมาดีแค่ไหน ผลลัพธ์อาจจะอยู่ได้ตั้งแต่สิบนาทีจนถึงสิบสองชั่วโมง คุณสามารถเปลี่ยนอายุ เพศ และชนชาติได้ โดยแค่ดื่มน้ำยาสรรพรส แต่ไม่อาจข้ามสายพันธุ์ได้ ความจริงที่ว่าเฮอร์ไมโอนี่สามารถปรุงน้ำยาสรรพรสได้ตั้งแต่อายุสิบสองเป็นเครื่องยืนยันได้ถึงทักษะทางเวทมนตร์ที่โดดเด่นของเธอ เพราะมันเป็นน้ำยาที่แม่มดและพ่อมดผู้ใหญ่หลายคนหวาดหวั่นที่จะทดลองทำ …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง ห้องแห่งความลับซึ่งอยู่ใต้ดินนั้นสร้างขึ้นโดยซัลลาซาร์ สลิธีริน ซึ่งปราศจากการรู้เห็นจากเพื่อนสามผู้ก่อตั้งฮอกวอตส์ ห้องแห่งความลับถูกเชื่อว่าเป็นตำนานมาหลายศตวรรษ ความจริงที่ว่าข่าวลือเกี่ยวกับการมีอยู่ของห้องนี้มาอย่างยาวนานถูกเปิดเผยเมื่อสลิธีรินพูดถึงการสร้างห้องนั้น และคนอื่นๆ ที่เชื่อเขา หรือบางคนที่ได้รับอนุญาตจากเขาให้เข้าไป ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ผู้ก่อตั้งแต่ละคนต้องการจะยืนยันจุดยืนของโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ นั่นคือ การเป็นโรงเรียนซึ่งดีที่สุดในโลก เป็นข้อตกลงที่พวกเขาจะสร้างบ้านของตัวเอง อย่างการเลือกตำแหน่งห้องนั่งเล่นรวมและหอพัก อย่างไรก็ตาม มีแค่สลิธีรินที่ต่างออกไป เขาสร้างอะไรที่มีความเป็นส่วนตัวมาก เป็นศูนย์รวมความลึกลับในโรงเรียน ซึ่งคนที่จะเข้าไปได้จะต้องมีแค่เขา และคนที่เขายอมให้เข้าไปได้เท่านั้น บางที เมื่อครั้งที่เขาได้สร้างห้องแห่งความลับนั้น สลิธีรินไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะใช้มันเป็นที่สอนเวทมนตร์ ซึ่งผู้ก่อตั้งอีกสามคนไม่ชอบใจ (ไม่เห็นด้วยตั้งแต่แรกเกี่ยวกับการสอนวิชาศาสตร์มืด) อย่างไรก็ตาม เป็นที่แน่ชัดจากการตกแต่งห้องนั้น เมื่อตอนที่สลิธีรินสร้างเสร็จ …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง เมื่อคุณสามารถเรียกหนังสือสักเล่ม อุปกรณ์ หรือสัตว์ต่าง ๆ ด้วยการโบกแค่ไม้กายสิทธิ์แล้วพูดว่า ‘แอ๊กคีโอ’ เมื่อคุณสามารถติดต่อเพื่อนและคนรู้จักได้ผ่านนกฮูก เปลวเพลิง ผู้พิทักษ์ จดหมายกัมปนาท ร่ายมนตร์ใส่สิ่งของ เช่น เหรียญ หรือหายตัวไปเยี่ยมพวกเขาด้วยตนเอง เมื่อรูปภาพบนหนังสือพิมพ์ของคุณเคลื่อนไหวได้ และในทุก ๆ วันจะมีสิ่งของมาพูดคุยกับคุณ ขณะที่อินเทอร์เน็ตเหมือนจะไม่ได้เป็นอะไรที่น่าสนใจเป็นพิเศษ แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะไม่เห็นแม่มดหรือพ่อมดเล่นอินเทอร์เน็ต เพียงแต่พวกเขาใช้มันเพียงเพื่อสนองอยากรู้อยากเห็น หรืออยากศึกษาในวิชามักเกิ้ลศึกษาก็เท่านั้น พวกเขาไม่มีความจำเป็นต้องใช้เครื่องใช้ภายในบ้านแสนธรรมดาอย่าง เครื่องล้างจาน หรือเครื่องดูดฝุ่น แต่สมาชิกบางคนของสังคมเวทมนตร์ก็หาความบันเทิงจากโทรทัศน์ของมักเกิ้ล และมีพ่อมดนักปลุกระดมกลุ่มเล็ก …
แนวคิดของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง คำนี้เป็นสำนวนส่วนบุคคล ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องราวของความตาย มากกว่าสิบเจ็ดปีที่ฉันได้วางแผนและเขียนเรื่องราวของแฮร์รี่ พอตเตอร์ ทั้งเจ็ดเล่ม (ยังไม่รวมถึง ควิดดิชในยุคต่างๆ, สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ และนิทานของบีเดิลยอดกวี) ฉันได้สร้างข้อมูลจำนวนมากเกี่ยวกับโลกเวทมนตร์ที่ไม่เคยปรากฏอยู่ในหนังสือ ฉันชอบที่จะรู้เรื่องราวเหล่านี้ (โชคดีที่ฉันไม่สามารถหยุดจินตนาการของฉันให้มันปล่อยออกมาทั้งหมดได้) บ่อยครั้ง เมื่อฉันต้องการรายละเอียดที่ใช้แค่ครั้งเดียว ฉันจะมีมันเรียบร้อยแล้ว ด้วยข้อมูลเบื้องหลังที่ฉันได้สร้างขึ้นมา ฉันยังพบว่าตัวเองได้พัฒนาโครงเรื่องของตัวละครรอง (หรือแม้กระทั่งตัวประกอบ) จนมากมายเกินความจำเป็น ความกลัดกลุ้มใจเกิดขึ้น เมื่อเรื่องราวของตัวละครสำคัญต้องถูกตัดออกเพื่อเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่กว่า ทั้งหมดนี้ฉันเรียกมันในใจว่า”โครงเงา” เป็นสำนวนที่ฉันคิดขึ้นสำหรับเรียกเรื่องราวที่ไม่ได้ถูกเล่าออกไป แต่มันจริงสำหรับฉันราวกับเป็นฉบับตีพิมพ์ ฉันเคยมีโอกาสได้พูดคุยกับนักอ่านและได้พูดถึงบางส่วนของโครงเงา ดูจากความตกตะลึงบนใบหน้าในช่วงเสี้ยววินาที พวกเขาถามตัวเองว่าพวกเขาเผลออ่านข้ามตรงไหนไปยี่สิบหน้าหรือเปล่า …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง ป้าและลุงของแฮร์รี่พบกันตอนทำงาน เพ็ตทูเนีย เอฟเวนส์ ทนความขมขื่นมาตลอดกับความจริงที่พ่อแม่ของเธอให้ความสำคัญกับน้องสาวที่เป็นแม่มดมากกว่าตัวเธอเอง เธอจึงตัดสินใจจากโค้กเวิร์ธไปตลอดกาล ซึ่งนำไปสู่การทำงานในบริษัทของเธอ ที่ซึ่งเธอได้พบกับผู้ที่ไม่เชื่อเรื่องเวทมนตร์อย่างสุดขีด ดื้อดึง และเป็นพวกวัตถุนิยม เวอร์นอน เดอร์สลีย์ ตัวใหญ่และคอสั้นจนแทบไม่มีคอ รองผู้บริหารคนนี้เป็นเหมือนชายในอุดมคติของเพ็ตทูเนีย เขาไม่เพียงแต่ทำให้เธอกลับมาโรแมนติกได้อีกครั้ง แต่กลับมาเป็นเหมือนเดิมด้วย เขามีรถที่สมบูรณ์แบบอย่างที่ควรจะเป็น และต้องการแค่ชีวิตที่ราบเรียบ ตอนที่เขาชวนเธอไปออกเดทอย่างจืดชืดหลายๆ ครั้งนั้น เต็มไปด้วยเรื่องของตัวเขาเองและสิ่งที่เขาคิดเกี่ยวกับโลกใบนี้ เพ็ตทูเนียเองก็กำลังเพ้อฝันถึงช่วงเวลาที่เขาจะนำแหวนมาสวมลงที่นิ้วของเธอ เมื่อถึงเวลา เวอร์นอน เดอร์สลีย์ วางแผนขอแต่งงานด้วยการคุกเข่าในห้องนั่งเล่นของแม่ แน่นอนที่สุดว่า เพ็ตทูเนีย …