Category: Pottermore แปลไทย
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง ห้องนั่งเล่นรวมบ้านฮัฟเฟิลพัฟเข้าผ่านระเบียงทางเดินเดียวกับห้องครัวฮอกวอตส์ เมื่อเดินผ่านภาพนิ่งขนาดใหญ่ที่ประกอบกันเป็นทางเข้าจะพบกับถังขนาดใหญ่วางเรียงซ้อนกันเป็นตั้งๆ ในเงามืดของเวิ้งหินทางขวามือของระเบียงทางเดิน ถังที่สองนับจากด้านล่าง ตรงกลางแถวที่สอง จะเปิดออกเมื่อเคาะเป็นจังหวะของ “เฮลก้า ฮัฟเฟิลพัฟ” * สิ่งที่ช่วยรักษาความปลอดภัยจากคนที่ไม่ใช่ฮัฟเฟิลพัฟเมื่อเคาะผิดถัง หรือเคาะผิดจำนวนครั้ง ผลคือฝาใดฝาหนึ่งจะระเบิดขึ้นและผู้บุกรุกจะชุ่มโชกไปด้วยน้ำส้มสายชู ทางเข้าที่ลาดเอียงภายในถังจะเลื่อนไหลไปตามทางเล็กๆ จนกระทั่งเผยให้เห็นห้องทรงกลมหลังคาต่ำที่อบอุ่นน่าอยู่ ชวนให้นึกถึงโพรงของแบดเจอร์ ภายในห้องตกแต่งด้วยไม้ขัดเงาอย่างดี มีโต๊ะไม้สีน้ำผึ้งและประตูรูปกลมซึ่งนำไปสู่หอพักนักเรียนชายและหญิง (ตกแต่งด้วยเตียงที่มีโครงเป็นไม้ ทุกเตียงคลุมด้วยผ้านวมที่ทำจากผ้าหลายชิ้นต่อกัน) ภายในห้องนั่งเล่นรวมของฮัฟเฟิลพัฟยังประดับประดาไปด้วยพรรณไม้และดอกไม้สีต่างๆ มีกระบองเพชรหลากหลายชนิดตั้งบนชั้นรูปวงกลม (โค้งรับกับผนังห้อง) พวกมันจำนวนไม่น้อยที่โบกสะบัดและเต้นรำเมื่อมีคนเดินผ่าน ห้อยแกว่งไปมาจากเพดาน ปล่อยให้กิ่งก้านของไม้เลื้อยและเถาไอวี่ระเส้นผมเมื่อคุณเดินผ่านพวกมัน ภาพวาดบนหิ้งเหนือเตาผิง (แกะสลักกรอบโค้งด้วยลายแบดเจอร์เต้นรำทั้งหมด) …
ในหอคอยเล็ก ๆ ของฮอกวอตส์ซึ่งถูกลั่นกุญแจไว้และไม่เคยมีนักเรียนคนใดย่างกรายเข้าไปถึง มีหนังสือโบราณเล่มหนึ่งที่ไม่เคยถูกสัมผัสด้วยมือมนุษย์คนใดเลยนับตั้งแต่ผู้ก่อตั้งทั้งสี่ได้ประดิษฐานมันไว้ในวาระซึ่งปราสาทถูกสร้างแล้วอย่างเสร็จสมบูรณ์ ข้าง ๆ หนังสือซึ่งหุ้มปกด้วยหนังมังกรสีดำที่หลุดลอกแล้วนั้น มีขวดหมึกสีเงินขวดเล็ก ๆ พร้อมทั้งปากกาขนนกสีซีดโผล่พ้นออกมา สิ่งนี้คือปากกาขนนกรับรองและหนังสืออนุญาต อันเป็นเครื่องกำหนดเพียงอย่างเดียวว่านักเรียนคนไหนบ้างที่จะได้เข้าศึกษา ณ โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ ถ้าจะมีใครสักคนเข้าใจเวทมนตร์แต่นมนานกาเลที่ทำให้หนังสือและปากกาขนนกนี้ทำหน้าที่อย่างที่มันทำมาตลอด ก็ไม่เคยมีผู้ใดออกมาอ้างตัวว่าเข้าใจมันเลย แต่กระนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันช่วยให้เจ้าหน้าที่ของโรงเรียนประหยัดเวลาในการอธิบายเรื่องน่าเหนื่อยหน่าย (อย่างที่ทำให้ อัลบัส ดัมเบิลดอร์ ต้องถอนหายใจมาแล้วครั้งหนึ่ง) ให้บรรดาผู้ปกครองอารมณ์ร้อนเข้าใจว่าทำไมบุตรหลานของพวกเขาถึงไม่ได้รับคัดเลือกให้เข้าเรียนที่ฮอกวอตส์ การตัดสินของหนังสือและปากกาขนนกนี้เป็นที่สิ้นสุด ไม่เคยมีเด็กคนใดที่เข้าเรียนที่นี่โดยที่ชื่อของเขาไม่ถูกจดจารึกไว้ในหน้ากระดาษเหลือง ๆ ของหนังสือเล่มนี้ ในช่วงเวลาอันจำเพาะเจาะจงที่เด็กคนหนึ่งแสดงสัญญาณของการมีเวทมนตร์ออกมา ปากกาขนนกดังกล่าว …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง มักมีคำถามเกิดขึ้นบ่อยๆว่า พวกมักเกิ้ลนั้นสามารถปรุงน้ำยาเวทมนตร์ และเขียนหนังสือเกี่ยวกับน้ำยาและส่วนผสมที่ถูกต้องได้หรือ คำตอบ…แม้จะน่าเสียดายก็เถอะนะ…ไม่สถานเดียว! มันมีองค์ประกอบบางส่วนที่เกี่ยวโยงกับการทำงานของไม้กายสิทธิ์ซึ่งจำเป็นต่อการปรุงยาเสมอ (ต่อให้เอาซากแมลงวันตายกับแอสโฟเดลใส่ลงในหม้อที่ตั้งไฟอยู่ ก็ไม่ทำให้เกิดอะไรดีขึ้นมาหรอก นอกจากจะให้รสชาติที่น่าสะอิดสะเอียน แล้วยังไม่ต้องพูดถึงอีกว่าเป็นซุปพิษแน่ๆ) พวกน้ำยาบางส่วนมีผลคล้ายคลึงกับพวกมนตร์คาถา แต่ก็มีส่วนน้อยอีกเช่นกัน ที่มีผลลัพธ์ที่ไม่อาจหาวิธีทางใดเหมือน พูดโดยทั่วไปเลยก็คือ พวกแม่มดพ่อมดท้ายที่สุดแล้วก็เลือกวิธีใดวิธีหนึ่งที่พวกเขาเห็นว่าง่ายสุด น่าพอใจสุดตามแต่พวกเขาชอบนั่นล่ะ น้ำยานั้นไม่คู่ควรสำหรับพวกอดรนทนไม่เป็นหรอกนะ แต่ผลของน้ำยานั้นบ่อยครั้งก็ยากนักที่จะแก้ได้หากไม่ใช่นักปรุงยามือฉมัง เวทมนตร์สาขานี้มีความลึกลับ น่าค้นหา และสถานะที่คู่ควรเช่นนั้น นอกจากนี้ยังมีกิตติศัพท์ด้านมืดของสสารที่เป็นส่วนผสมที่มีภัยอันตรายสูงนัก แนวความคิดภาพลักษณ์อันลือเลื่องเกี่ยวกับผู้เชี่ยวชาญเรื่องน้ำยาภายในหมู่ชุมชนผู้วิเศษนั้นจะเป็นบุคลิกในแบบที่ว่าเศร้าหมอง ดูลึกลับ ย้ำคิด และเดือดดาลช้า ซึ่งถ้าพูดตามจริงแล้ว สเนปก็ถอดแบบมาจากภาพลักษณ์ที่ว่านี้เป๊ะ …
เดรโก มัลฟอย เป็นนักเรียนฮอกวอตส์ที่มีเรือนผมสีบลอนด์ขาว กับดวงตาสีเทาเย็นเยียบซีดเซียว และมีใบหน้าแหลมเสี้ยม เป็นนักเรียนบ้านสลิธีรินผู้มาจากครอบครัวที่พัวพันกับศาสตร์มืด เดรโกมักเหน็บแนมแฮร์รี่และเพื่อนของเขาอยู่บ่อย ๆ เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง เกิด: 5 มิถุนายนไม้กายสิทธิ์: ไม้ฮอว์ทอร์น ขนยูนิคอร์น ยาวสิบนิ้ว ยืดหยุ่นสังกัดบ้านที่ฮอกวอตส์: สลิธีรินเชื้อสาย: แม่เป็นแม่มด พ่อเป็นพ่อมด เดรโก มัลฟอย เติบโตมาในฐานะลูกชายคนเดียวแห่งคฤหาสน์มัลฟอย คฤหาสน์แสนงามในวิลต์เชียร์ที่ครอบครัวของเขาถือครองมานานหลายศตวรรษ โดยตั้งแต่เริ่มพูดได้เดรโกก็ฉายแววชัดเจนว่ามีความพิเศษ 3 อย่างที่เหนือกว่าเด็กทั่ว ๆ ไป …
อินเฟอไรคือซากศพหรือร่างกายที่ตายไปแล้ว ซึ่งถูกสาปให้ทำตามคำสั่งของพ่อมดศาสตร์มืด โดยอินเฟอไรเป็นได้ทั้งผู้ชาย ผู้หญิง และเด็ก มีดวงตาที่โหลลึก ไร้แวว และผิวหนังที่เย็นเฉียบ เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง อินเฟอไร (รูปเอกพจน์คือ Inferius รูปพหูพจน์คือ Inferi) คือซากศพที่ถูกทำให้ฟื้นคืนชีพโดยคำสาปของพ่อมดศาสตร์มืดและกลายเป็นหุ่นเชิดที่น่าสยดสยอง ซึ่งอาจใช้เป็นทาสรับใช้โดยพ่อมดศาสตร์มืดคนนั้นๆ สัญญาณที่เด่นชัดที่สุดที่บอกให้รู้ว่าได้ผชิญหน้ากับอินเฟอไรมากกว่ามนุษย์ที่มีชีวิตคือดวงตาสีขาวขุ่นทั้งสองข้าง คาถาที่ใช้ในการทำให้ร่างกายมนุษย์ฟื้นคืนชีพมีความซับซ้อนกว่าคาถาอื่นที่มีลักษณะคล้ายกัน เช่น คาถาที่ทำให้วัตถุบินได้ เป็นต้น อินเฟอไรอาจจะถูกสาปให้ตอบสนองอย่างร้ายแรงหากมีสิ่งใดรบกวน ให้พวกมันฆ่าอย่างไม่ไว้หน้า และให้ทำภารกิจอันตรายต่างๆ ที่เจ้านายของมันสั่งให้ทำ ข้อจำกัดของอินเฟอไรที่เห็นแน่ชัดคือไม่มีสมองเป็นของตัวเองและไม่สามารถคิดหาทางออกได้เมื่อเจอเหตุการณ์คับขัน เปรียบเสมือนนักรบหรือผู้คุ้มครองที่ไม่ห่วงความปลอดภัยของตัวเอง อย่างไรก็ตาม …
เหรียญตราแห่งเมอร์ลินเป็นรางวัลที่มอบให้แก่เหล่าแม่มดและพ่อมดผู้ซึ่งทำคุณประโยชน์ให้แก่โลกผู้วิเศษ ระดับของรางวัลมีอยู่ 3 ระดับ ได้แก่ ชั้นหนึ่ง ชั้นสอง และชั้นสาม เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง เหรียญตราแห่งเมอร์ลิน (บางครั้งรู้จักกันในตัวย่อ ห.ม.) ออกโดยวิเซ็นกาม็อต หน่วยงานซึ่งมีมาก่อนกระทรวงเวทมนตร์ และปัจจุบันทำหน้าที่ในรูปแบบเหมือนการรวมตัวกันของศาลและรัฐสภา เหรียญตราประกอบด้วยเหรียญรางวัลทองล้ำค่าประดับด้วยโบว์สีเขียว (กรณีชั้นหนึ่ง) ประดับด้วยโบว์สีม่วง (กรณีชั้นสอง) หรือประดับด้วยโบว์สีขาว (กรณีชั้นสาม) เหรียญตราแห่งเมอร์ลิน ได้จัดทำขึ้นเพื่อให้ระลึกถึงพ่อมดผู้มีชื่อเสียงอย่างมากในยุคของเขา มีการจัดมอบให้ตั้งแต่ศตวรรษที่ 15 ตำนานกล่าวไว้ว่าโบว์สีเขียวที่ประดับบนเหรียญตราชั้นหนึ่งนั้นมีความหมายเพื่อแสดงถึงบ้านของเมอร์ลินที่ฮอกวอตส์ เหรียญตราแห่งเมอร์ลินชั้นหนึ่งมอบเป็นรางวัลสำหรับ ‘การกระทำอันหาญกล้าแสนโดดเด่นหรือความสามารถอันเลอเลิศ’ …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง ถึงแม้ว่าแวมไพร์จะมีตัวตนอยู่ในโลกของแฮร์รี่ พอตเตอร์ อย่างที่เห็นได้จากเนื้อหาที่แฮร์รี่และผองเพื่อนของเขาเรียนในวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด แวมไพร์เองไม่ได้มีบทบาทอะไรเป็นพิเศษในเรื่องเลย ตำนานเกี่ยวกับแวมไพร์นั้นมีอยู่มาก และก็ถูกนำไปใช้เล่าต่อๆ กันซะอย่างเสียเปรียบในหลายๆ ครั้งทั้งในวรรณกรรมและภาพยนตร์ จนฉันรู้สึกว่ามีอะไรน้อยนิดมากที่ฉันจะสามารถเสริมต่อจากประเพณีความเชื่อเรื่องนี้ได้อีก จะอย่างไรก็แล้วแต่ แวมไพร์เป็นเรื่องประเพณีความเชื่อทางฟากยุโรปตะวันออก และในแง่ทั่วไปฉันเองก็พยายามจะจัดสรรเอาพวกตำนานอังกฤษ และเรื่องเล่าพื้นบ้านมาช่วยสร้างตัวละครฝ่ายปฏิปักษ์กับแฮร์รี่ นอกเหนือจากสิ่งที่กล่าวผ่านไปแล้วนี้ ดังนั้นเลยให้เป็นว่า แวมไพร์เพียงตนเดียวที่แฮร์รี่เจอในหนังสือคือ ‘แซงกวินี่’ ในเล่มเจ้าชายเลือดผสม ซึ่งเป็นแวมไพร์ที่มาปรากฏตัวในสภาพที่ดูอิดโรยน่าขันในงานเลี้ยง หากมองย้อนกลับไปในสมุดจดช่วงแรกๆ ของฉัน ฉันพบว่าในบรรดารายชื่อตัวละครยุคแรกๆ ที่ฉันสร้างไว้มีอาจารย์แวมไพร์ไร้วิชาสอนที่ฉันลืมไปเสียด้วย เขาชื่อว่า ‘โทรการ์’ (Trocar) โทรการ์คืออุปกรณ์ทางการแพทย์ชนิดหนึ่งเป็นแท่งปลายแหลม …
ร้านหม้อใหญ่รั่วเป็นร้านขายเหล้าขายอาหารสไตล์ลอนดอนที่ดูมอซอ ตั้งอยู่คั่นกลางระหว่างร้านหนังสือและร้านขายแผ่นเสียงบนถนนชาริงครอส ตัวร้านเป็นทางเข้าหลักไปสู่ตรอกไดแอกอนซึ่งตั้งอยู่ด้านหลังผับ ตรอกนี้เป็นสถานที่ที่บรรดาแม่มด พ่อมด และอีกมากมาย มาจับจ่ายสินค้าเวทมนตร์กัน เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง บางคนอาจเถียงขึ้นมาว่าผับเก่าที่สุดของลอนดอนคือเดอะไวท์ฮาร์ต (the White Hart) บนซอยดรูรี่ (Drury) บ้างก็จะบอกว่าเป็น เดอะแองเจิล (the Angel) ในย่านเบอร์มอนด์ซีย์วอลล์ (Bermondsey Wall) หรือเดอะแลมบ์แอนด์แฟลก (the Lamb and Flag) บนถนนโรส (Rose) …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง หม้อใหญ่มีการใช้งานเหมือนๆ กันทั้งในหมู่มักเกิ้ลและพ่อมด มีลักษณะเป็นหม้อปรุงทำด้วยโลหะขนาดใหญ่ที่แขวนไว้เหนือกองไฟ กระทั่งผู้คนทั้งที่มีเวทมนตร์และไม่มีเวทมนตร์หันมาใช้เตา หม้อหุงต้มแบบที่มีฝาปิดและด้ามจับก็กลายมาเป็นสิ่งอำนวยความสะดวกได้มากกว่า ทำให้หม้อใหญ่หลงเหลืออยู่แต่ในหมู่แม่มดและพ่อมด ผู้ที่ยังใช้มันเพื่อการปรุงยา เปลวไฟบริสุทธิ์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการปรุงยา ซึ่งทำให้หม้อใหญ่เป็นหม้อที่มีประโยชน์มากที่สุดในบรรดาหม้อทั้งหมด หม้อใหญ่ทุกใบถูกเสกให้มีน้ำหนักเบาเพื่อง่ายต่อการพกพา แบบที่นิยมใช้มากที่สุดทำด้วยดีบุกผสมตะกั่ว หรือเหล็ก หม้อใหญ่สมัยใหม่มีทั้งแบบที่คนได้เองและแบบพับเก็บได้ นอกจากนี้ยังมีหม้อที่ทำด้วยโลหะเลอค่าซึ่งเหมาะกับผู้เชี่ยวชาญหรือแม้กระทั่งพวกขี้อวดอย่างยิ่ง แนวคิดของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง หม้อใหญ่มีความสัมพันธ์ทางเวทมนตร์มาหลายศตวรรษ มันปรากฏอยู่ในภาพวาดเหล่าแม่มดที่มีค่าอายุหลายร้อยปี และยังถูกทึกทักว่าเป็นที่เก็บสมบัติของพวกเลเปรอคอน นิทานพื้นบ้านและเทพนิยายจำนวนมากกล่าวถึงหม้อใหญ่กับพลังพิเศษ แต่ในหนังสือแฮร์รี่ พอตเตอร์ มันเป็นเครื่องมือปกติธรรมดา ทีแรกฉันคิดจะให้วัตถุศักดิ์สิทธิ์ของเฮลก้า ฮัฟเฟิลพัฟ เป็นหม้อใหญ่สักใบ แต่มันก็ออกจะตลกอยู่หน่อยและไม่สมเหตุสมผลเลยกับการที่จะมีฮอร์ครักซ์ที่ทั้งใหญ่และหนักสักชิ้น ฉันอยากให้วัตถุที่แฮร์รี่ค้นหามีขนาดเล็กและพกพาได้ง่ายกว่า …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง ฟลอเรียน ฟอร์เตสคิว เป็นเจ้าของร้านไอศกรีมในตรอกไดแอกอน เป็นเรื่องราวหนึ่งในโครงเงา (เรื่องราวที่ไม่เคยปรากฏจนกระทั่งถึงเล่มสุดท้าย) แฮร์รี่พบกับเขาในภาคนักโทษแห่งอัซคาบัน เล่มที่เขาได้พบว่าฟลอเรียนมีความรู้เกี่ยวกับพ่อมดในยุคกลาง ต่อมาแฮร์รี่พบชื่ออดีตอาจารย์ใหญ่ของฮอกวอตส์คนหนึ่งชื่อว่า เด็กซ์เตอร์ ฟอร์เตสคิว (Dexter Fortescue) แนวคิดของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง ฟลอเรียนเป็นลูกหลานของเด็กซ์เตอร์ ฉันวางแผนเดิมให้ฟลอเรียนเป็นช่องทางสำหรับเบาะแสที่ฉันอยากมอบให้แฮร์รี่ระหว่างการตามหาเครื่องราง ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำไมฉันถึงสร้างความใกล้ชิดเล็กน้อยในช่วงต้น ตอนนี้เองที่ฉันคิดว่าฟลอเรียนชอบเรื่องราวประวัติศาสตร์เป็นชีวิตจิตใจ ถึงจะมีความรู้แค่ผิวเผินแต่ก็เป็นข้อมูลเกี่ยวกับไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์และรัดเกล้าของเรเวนคลอที่ต่างจากคนอื่นๆ ข้อมูลที่ได้รับการส่งต่อมารุ่นสู่รุ่นในครอบครัวฟอร์เตสคิวจากบรรพบุรุษที่น่าเคารพของพวกเขา เมื่อฉันทำงานจนใกล้ถึงจุดที่ข้อมูลดังกล่าวจะกลายเป็นสิ่งจำเป็น ฉันเลยให้ฟลอเรียนถูกลักพาตัว และตั้งใจให้เขาพบหรือได้รับความช่วยเหลือจากแฮร์รี่และเพื่อนของเขา ปัญหาเกิดขึ้นตอนที่ฉันเขียนมาถึงส่วนสำคัญของเครื่องรางยมทูต ฉันตัดสินใจว่าการใช้ฟินีแอส ไนเจลลัส …
