เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง
ในช่วงปลายศตวรรษที่ยี่สิบ บริษัทนิมบัสเรสซิ่งบรูม (Nimbus Racing Broom) ครอบครองตลาด ไม้กวาดนิมบัส 2000 และนิมบัส 2001 ขายดีกว่าไม้กวาดชั้นยอดอื่น ๆ รวมกันถึงสามต่อหนึ่ง
ทีมออกแบบไม้กวาดนิมบัสไม่ได้ตระหนักรู้เลยว่าไม้กวาดแข่งอันหนึ่งกำลังถูกพัฒนา เพื่อโค่นพวกเขาลงจากการเป็นที่หนึ่งซึ่งพวกเขาถือครองตำแหน่งมาตลอดสิบสองเดือนทันทีที่มันวางตลาด นั่นก็คือ ไฟร์โบลต์ ผลงานลับสุดยอดของ แรนดอล์ฟ สปัดมอร์ (Randolph Spudmore) [ลูกชายของเอเบิล สปัดมอร์ (Able Spudmore) เจ้าของบริษัทแอลเลอร์บีแอนด์สปัดมอร์ (Ellerby and Spudmore) ผู้สร้างไม้กวาดทินเดอร์บลาสต์ในปี 1940 และไม้กวาดสวิฟต์สติ๊ก ในปี 1952 ไม้กวาดที่เป็นประโยชน์ แต่ไม่ได้รับการตอบรับดีเยี่ยมเท่าไรนัก]
ด้วยความชำนาญและนวัตกรรมใหม่ของผู้ออกแบบไม้กวาด แรนดอล์ฟ เป็นคนแรกที่เลือกใช้งานเหล็กโดยช่างฝีมือก็อบลิน (ประกอบไปด้วยที่วางเท้า ขาตั้ง และที่มัดก้านไม้กวาด) เคล็ดลับที่ไม่ได้รับการเข้าใจอย่างถ่องแท้นี้ ดูเหมือนจะช่วยให้ไฟร์โบลต์มีความมั่นคงและมีพลังมากขึ้นสภาพอากาศที่เลวร้าย และที่วางเท้ากันลื่นพิเศษก็สร้างข้อได้เปรียบเฉพาะให้กับผู้เล่นควิดดิชด้วย งานฝีมือชิ้นนี้ถูกสร้างขึ้นจากไม้มะเกลือขัดเงา ตัวด้ามทำจากไม้มะเกลือขัดมัน และก้านไม้กวาดจากไม้เบิร์ชหรือไม้เฮเซลตามความชอบของแต่ละบุคคล (ไม้เบิร์ชขึ้นชื่อในการให้ ‘พละกำลัง’ เมื่อไต่ความสูงมากขึ้น ขณะที่ไม้ฮาเซลเป็นที่ต้องการในหมู่คนที่ชอบการบังคับเลี้ยวที่รวดเร็วฉับไวมากกว่า)
ไม้กวาดไฟร์โบลต์เป็นไม้กวาดที่มีราคาแพง และ แฮร์รี่ พอตเตอร์ เป็นหนึ่งในคนกลุ่มแรกที่เป็นเจ้าของ กำลังการผลิตนั้นอยู่ในปริมาณที่ค่อนข้างน้อย เหตุผลส่วนหนึ่งเพราะก็อบลินที่มีส่วนร่วมในการจดสิทธิบัตรงานเหล็กเหล่านี้ มีแนวโน้มชอบหยุดงานและประท้วงปลุกปั่นในเรื่องเล็กน้อยที่สุด
ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/firebolt
