ห้องแห่งความลับ (Chamber of Secrets)

 เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง

ห้องแห่งความลับซึ่งอยู่ใต้ดินนั้นสร้างขึ้นโดยซัลลาซาร์ สลิธีริน ซึ่งปราศจากการรู้เห็นจากเพื่อนสามผู้ก่อตั้งฮอกวอตส์ ห้องแห่งความลับถูกเชื่อว่าเป็นตำนานมาหลายศตวรรษ ความจริงที่ว่าข่าวลือเกี่ยวกับการมีอยู่ของห้องนี้มาอย่างยาวนานถูกเปิดเผยเมื่อสลิธีรินพูดถึงการสร้างห้องนั้น และคนอื่นๆ ที่เชื่อเขา หรือบางคนที่ได้รับอนุญาตจากเขาให้เข้าไป

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ผู้ก่อตั้งแต่ละคนต้องการจะยืนยันจุดยืนของโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ นั่นคือ การเป็นโรงเรียนซึ่งดีที่สุดในโลก เป็นข้อตกลงที่พวกเขาจะสร้างบ้านของตัวเอง อย่างการเลือกตำแหน่งห้องนั่งเล่นรวมและหอพัก อย่างไรก็ตาม มีแค่สลิธีรินที่ต่างออกไป เขาสร้างอะไรที่มีความเป็นส่วนตัวมาก เป็นศูนย์รวมความลึกลับในโรงเรียน ซึ่งคนที่จะเข้าไปได้จะต้องมีแค่เขา และคนที่เขายอมให้เข้าไปได้เท่านั้น

บางที เมื่อครั้งที่เขาได้สร้างห้องแห่งความลับนั้น สลิธีรินไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะใช้มันเป็นที่สอนเวทมนตร์ ซึ่งผู้ก่อตั้งอีกสามคนไม่ชอบใจ (ไม่เห็นด้วยตั้งแต่แรกเกี่ยวกับการสอนวิชาศาสตร์มืด) อย่างไรก็ตาม เป็นที่แน่ชัดจากการตกแต่งห้องนั้น เมื่อตอนที่สลิธีรินสร้างเสร็จ เขามีความคิดที่ยิ่งใหญ่เกี่ยวกับความสำคัญของตัวเขาเองต่อโรงเรียน ผู้ก่อตั้งคนอื่นไม่มีใครทิ้งรูปปั้นขนาดใหญ่ของตนเองหรือประดับสิ่งสัญลักษณ์อันเป็นเครื่องหมายที่แสดงให้เห็นถึงพลังอำนาจเฉพาะตัวของแต่ละคนเอาไว้ (รูปงูแกะสลักที่อยู่รอบๆ ห้องแห่งความลับ อ้างอิงถึงพลังเฉพาะของสลิธีรินในการเป็นพาร์เซลเมาท์)

กระทั่งสลิธีรินถูกบีบให้ออกจากโรงเรียนโดยผู้ก่อตั้งอีกสามคนที่เหลือ เขาตัดสินใจตั้งแต่นั้นว่าห้องแห่งความลับที่เขาสร้างจะต้องเป็นที่ซ่อนของสัตว์ประหลาด ซึ่งมีเพียงตัวเขาหรือทายาทของเขาเท่านั้นที่จะควบคุมได้ นั่นคือบาซิลิสก์ ยิ่งไปกว่านั้นมีแค่พาร์เซลเมาท์เท่านั้นที่สามารถเข้าไปในห้องแห่งความลับได้ ทำให้เขามั่นใจว่าจะซ่อนมันจากผู้ก่อตั้งอีกสามคน และบุคลากรคนอื่นๆ ทุกคนได้

การมีอยู่ของห้องแห่งนี้ เป็นที่รู้กันในหมู่ลูกหลานของสลิธีรินและผู้ที่พวกเขาเลือกที่จะบอกเล่าข้อมูล เหตุนี้เองข่าวลือจึงคงอยู่มาหลายศตวรรษ

มีหลักฐานระบุไว้ชัดเจนว่าห้องแห่งความลับถูกเปิดออกมากกว่าหนึ่งครั้งในช่วงระหว่างการตายของสลิธีรินจนถึงการมาเยือนของ ทอม ริดเดิ้ล ในศตวรรษที่ยี่สิบ เมื่อแรกสร้าง ห้องแห่งนี้จะเข้าถึงทางประตูกล*ที่ปิดซ่อนเอาไว้ และทางอุโมงค์เวทมนตร์ อย่างไรก็ตามเมื่อท่อประปาของฮอกวอตส์มีความซับซ้อนมากขึ้นในช่วงศตวรรษที่สิบแปด (นี่เป็นตัวอย่างชิ้นสำคัญที่บ่งชี้ว่าพ่อมดเลียนแบบมักเกิ้ล เพราะกระทั่งเดี๋ยวนี้พวกเขาแค่ปล่อยตัวตามสบายไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน และทำให้หลักฐานอันตรธานหายไปเท่านั้น) ทางเข้าสู่ตัวห้องตั้งอยู่บนพื้นที่ของห้องน้ำในอนาคต การปรากฏตัวในโรงเรียนของนักเรียนผู้มีนามว่า คอร์วินัส ก๊อนท์ (Corvinus Gaunt) ทายาทสายตรงของสลิธีริน และบรรพบุรุษของ ทอม ริดเดิ้ล เขาเปิดเผยถึงวิธีผ่านประตูกลที่ได้รับการป้องกันอย่างลึกลับ เพื่อให้ผู้ที่รู้วิธีนั้นสามารถเข้าถึงทางเข้าของห้องแห่งนี้ได้ แม้ความล้ำหน้าของท่อประปาจะถูกนำมาทับแทนที่มันก็ตาม

ข่าวลือที่ว่ามีสัตว์ร้ายอาศัยอยู่ในส่วนลึกของประสาท ยังมีให้มีพบบ่อยๆ นานนับศตวรรษเช่นเคย เป็นเพราะผู้คนที่ได้ยินหรือสามารถพูดกับมันได้ ไม่ได้ระมัดระวังมากเท่าที่พวกเขาควรจะเป็น ตระกูลก๊อนท์ทนไม่ได้ที่จะไม่โอ้อวดในความรู้ของพวกเขา ที่คนอื่นๆ ไม่ได้ยินเสียงสิ่งมีชีวิตที่กำลังเลื้อยอยู่ใต้พื้นและล่าสุดผ่านในท่อประปา มีคนที่เชื่ออยู่ไม่มากนักหรืออาจไม่มีเลย กระทั่ง ริดเดิ้ล กล้าที่จะปล่อยสัตว์ร้ายออกมาในปราสาท

อาจารย์ใหญ่ทั้งชายและหญิงรุ่นแล้วรุ่นเล่า ไม่ต้องพูดถึงนักประวัติศาสตร์ พวกเขาค้นประสาทนี้อย่างถี่ถ้วนหลายครั้งหลายหนตลอดหลายศตวรรษ ในแต่ละครั้งจบลงด้วยการสรุปว่าห้องนั้นเป็นแค่นิทานปรัมปรา เหตุผลของความผิดพลาดของพวกเขานั้นแสนง่าย เพราะไม่มีใครในนั้นเป็นพาร์เซลเมาท์นั่นเอง

—
*ประตูกล แปลมาจากคำว่า Trapdoor มีลักษณะเป็นประตูติดพื้นห้อง หรือหลังคา จะใช้วิธีเปิดด้วยการดึงหรือเลื่อนขึ้น

ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/chamber-of-secrets

แปลและเรียบเรียง: Dimitriz Bell @Muggle-V.com