Category: Extra Stuff
ฉันให้แฮร์รี่ใช้ไม้กายสิทธิ์ที่ทำจากไม้ฮอลลี่ ย้อนกลับไปปี 1990 ตอนที่ฉันเริ่มร่างบทที่ 6 ของ “ศิลาอาถรรพ์” มันไม่ใช่การตัดสินใจโดยไร้เหตุผล ไม้ฮอลลี่มีความหมายแฝงบางอย่างที่เหมาะสมกับแฮร์รี่ โดยเฉพาะเมื่อนำไปเทียบเคียงกับขนบธรรมเนียมที่เกี่ยวกับต้นยู ซึ่งเป็นไม้ที่ใช้ทำไม้กายสิทธิ์ของโวลเดอมอร์ วัฒนธรรมยุโรปว่ากันว่าต้นฮอลลี่ (ชื่อมาจากคำว่า holy (ศักดิ์สิทธิ์)) ใช้ขับไล่สิ่งชั่วร้าย ในขณะที่ต้นยูซึ่งสามารถมีชีวิตยืนยาวอย่างน่าอัศจรรย์ (มีต้นยูอังกฤษหลายต้นที่อายุมากกว่า 2,000 ปี) สามารถใช้เป็นสัญลักษณ์ของทั้งความตายและการคืนชีพ ยางของมันก็เป็นพิษด้วย ช่วงหนึ่ง หลังจากที่ฉันได้ให้แฮร์รี่ใช้ไม้กายสิทธิ์ที่ทำมาจากไม้ฮอลลี่และขนนกฟีนิกซ์แล้ว ฉันก็ไปเจอคำบรรยายเรื่องชาวเคลต์ (เคลติก) กำหนดต้นไม้ให้กับช่วงต่าง ๆ ของปี …
เนื้อหาต่อไปนี้เป็นเนื้อหาเก่าที่คัดลอกมาแปลไทยเก็บรวบรวมไว้จากเว็บไซต์ทางการของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง ภายหลังจบการสัมภาษณ์ เมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม ปี 2005 แผนการจัดพิมพ์ “เจ้าชายเลือดผสม” กำลังดำเนินไปและฉันกำลังคิดถึงการรับมือปัญหาที่จะกลับมาอีกครั้ง: เหล่าสาวกพอตเตอร์ผู้อุทิศตน (รุ่นเก่าๆ) มักจะรู้สึกผิดหวังที่ฉันไม่ค่อยตอบคำถามที่พวกเขาชอบถามมากที่สุด ทางออกของฉันคือให้สัมภาษณ์ตัวต่อตัวกับตัวแทนสาวกผู้คลั่งไคล้ขนานแท้สัก 1-2 คน ที่สามารถถามคำถามเจ๋งๆ เกี่ยวกับเล่ม 7, เรื่องราวเบื้องหลัง, เน้นย้ำจุดขัดแย้ง, การวิเคราะห์ตัวละคร ที่ฉันไม่ค่อยจะตอบ และแน่นอนว่าการสัมภาษณ์นี้ต้องไม่ใช่ช่วงที่หนังสือวางจำหน่าย ถึงแม้ฉันจะบอกว่าฉันตอบคำถามไม่ได้เพราะไม่อยากทำลายทฤษฎีต่างๆ (ที่แฟนๆ คาดเดา) ฉันก็รู้สึกว่าอย่างน้อยคุณก็พอใจที่รู้ว่าฉันให้ความสำคัญกับคนที่รู้ว่าประเด็นอยู่ตรงไหน …
เนื้อหาต่อไปนี้เป็นเนื้อหาเก่าที่คัดลอกมาแปลไทยเก็บรวบรวมไว้จากเว็บไซต์ทางการของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง นับตั้งแต่เมษายนปี 2006 ฉันโดนถามคำถามทุกแบบเกี่ยวกับสควิบ ตั้งแต่พูดถึงแนวคิดเกี่ยวกับสควิบครั้งแรกไว้ใน “ห้องแห่งความลับ” สควิบแทบจะตรงข้ามกับพ่อมดที่เกิดจากมักเกิ้ล เขาหรือเธอเป็นคนที่ไม่มีเวทมนตร์แต่เกิดจากพ่อแม่อย่างน้อยหนึ่งคนที่เป็นผู้วิเศษ สควิบนั้นหายาก ขณะที่การมีเวทมนตร์จัดเป็นยีนเด่นและยืดหยุ่น สควิบไม่สามารถเข้าเรียนที่ฮอกวอตส์ในฐานะนักเรียนได้ พวกเขามักจะรู้สึกแย่ (ใช่เลย… คุณควรสงสารฟิลช์บ้าง) และถ้าไม่เอาแต่จมอยู่กับตัวเอง พ่อแม่ของพวกเขาก็มักจะหาทางพาไปสัมผัสกับสังคมผู้วิเศษ แต่พวกเขาก็ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในสังคมอย่างแท้จริงหรอก บางครั้งสควิบก็หาที่ทางให้ตัวเองบ้าง อย่าง ฟิลช์ ที่หาตำแหน่งเหมาะๆ ในฮอกวอตส์ให้ตัวเอง และอาราเบลล่า ฟิก ที่คอยเป็นคนประสานงานระหว่างโลกเวทมนตร์กับโลกมักเกิ้ลให้ดัมเบิลดอร์ ตัวละครทั้งคู่ต่างก็ไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ (คอร์สเรียนควิกสเปลล์ของฟิลช์ไม่เคยใช้ได้ผล) แต่พวกเขายังสามารถทำงานภายในโลกเวทมนตร์ได้ …
เนื้อหาต่อไปนี้ เป็นเนื้อหาเก่าจากเว็บไซต์ jkrowling.com เวอร์ชั่นแฮร์รี่ พอตเตอร์ ซึ่งอาจมีเนื้อหาคล้ายคลึงกับใน Pottermore และเป็นเนื้อหาเก่าแต่มีสาระใจความที่น่าสนใจ ทาง Muggle-V จึงแปลรวบรวมเก็บไว้ให้แฟนๆ แฮร์รี่ พอตเตอร์ รุ่นใหม่ได้อ่านกัน เรื่องราวของนกฮูกปรากฏโดดเด่นอยู่ในความเชื่อถือโชคลางหลายต่อหลายเรื่องทั่วโลก สำหรับชาวกรีก นกฮูกถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ของอธีน่า เทพีแห่งปัญญาและการสงคราม เมื่อใดก็ตามที่พบเห็นนกฮูกบินอยู่เหนือกองทัพกรีกก่อนออกรบ จะถือว่าเป็นลางดีที่บ่งบอกถึงชัยชนะ ในทางกลับกัน สำหรับชาวโรมันถือว่านกฮูกเป็นสัตว์นำโชคร้ายซึ่งทำนายถึงความตายและหายนะ ส่วนในสหราชอาณาจักรมีความเชื่อในเรื่องโชคลางว่าจะโชคร้ายเมื่อเห็นนกฮูกในเวลากลางวัน ซึ่งเป็นความเชื่ออันงมงายที่ฉันรู้สึกขบขันกับเนื้อเรื่องในบทแรกของเล่มศิลาอาถรรพ์ ที่มีนกฮูกจำนวนมากปรากฏตัวออกมาอย่างฉับพลันทันทีในตอนกลางวัน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าจริงๆ แล้วมีบางอย่างที่โชคดีมากๆ เกิดขึ้น แม้ว่าบรรดามักเกิ้ลจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยก็ตาม …
คงไม่ใช่เรื่องลับลมคมในอะไรที่จะบอกว่า สถานที่เขียนหนังสือที่ดีที่สุดในความคิดของฉัน ก็คือที่คาเฟ่ เพราะที่นั่นคุณไม่ต้องชงกาแฟเอง คุณจะไม่รู้สึกว่าถูกขับไสไล่ส่งไปอยู่เพียงลำพังเวลาทำงานหรือเมื่อหมดแรงบันดาลใจ และคุณสามารถย้ายไปนั่งคาเฟ่ข้างเคียงได้เมื่อคุณได้พักจนเต็มอิ่มแล้ว ในความคิดของฉัน คาเฟ่ที่เหมาะสำหรับการเขียนหนังสือที่ดีที่สุด คือคาเฟ่ที่มีคนมาใช้บริการมากพอจนทำให้คุณถูกกลืนหายเข้าไปในนั้นได้ แต่ไม่ใช่คนแน่นถึงขนาดว่าคุณต้องแบ่งโต๊ะให้ใครก็ไม่รู้ที่อาจจะแอบอ่านบทที่ยี่สิบของคุณแบบกลับหัว พนักงานประจำคาเฟ่ที่ดีคือเขาต้องไม่เขม่นใส่ถ้าคุณนั่งนานเกินไป (กระทั่งเดี๋ยวนี้ฉันก็สะดวกใจที่จะสั่งกาแฟมาเรื่อย ๆ นะ แม้ฉันจะไม่ได้ดื่มมันเลยก็เถอะ เพราะฉะนั้นเรื่องนี้จึงไม่น่ามีปัญหา) แล้วก็ต้องไม่เปิดเพลงในร้านเสียงดังเกินไปด้วย ซึ่งเสียงเพลงนี่ละที่รบกวนฉันขณะที่ฉันกำลังเขียนอยู่
(คำเตือน เปิดเผยเนื้อหาสำคัญ) ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะให้แกนกลางของไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์เป็นขนหางเธสตรอล ซึ่งเป็นวัตถุอันทรงพลังและแพรวพราว ที่สามารถควบคุมได้เฉพาะโดยแม่มดหรือพ่อมดที่มีความสามารถในการเผชิญหน้าความตายเท่านั้น
… ย่อมาจาก “ทำไมไม่มีใครถาม” ตอนที่เจมส์เสียชีวิต ทำไมดัมเบิลดอร์ถึงมีผ้าคลุมล่องหนอยู่กับตัว ทั้ง ๆ ที่ดัมเบิลดอร์สามารถล่องหนได้อยู่แล้วโดยไม่ต้องใช้ผ้าคลุม? ก่อนจะโพสต์เนื้อหานี้ ฉันได้ไปดู ๆ ทางออนไลน์มาแล้ว และพบว่ามีแฟนคลับบางคนเคยวิเคราะห์คำถามนี้กันอยู่ แต่กระนั้นก็ไม่เคยมีใครถามเรื่องนี้กับฉันโดยตรงเลย แล้วมันก็เงียบหายไป ลึกๆ แล้วฉันก็กลัวว่าจะมีข้อสงสัยอันล่อแหลมนี้เกิดขึ้นมารึเปล่า เพราะนี่ไม่เหมือนกับที่เคยเกิด “ประเด็น มาร์ก อีแวนส์”* แต่ประเด็นนี้มีนัยสำคัญมาก และคำตอบมันก็ชี้เป็นชี้ตายสุด ๆ เลย * หมายเหตุสำหรับผู้มาใหม่ : ตอนนี้ …
เนื้อหาต่อไปนี้เกี่ยวข้องกับแฮร์รี่ พอตเตอร์ น้อยมาก แต่เราจะได้เห็นมุมมองความคิดของเจ.เค.โรว์ลิ่ง ต่อความอ้วน —————————————————————– คนผอม…บางทีอาจจะไม่ใช่หัวข้อที่คุณคาดหวังจะได้อ่านจากเว็บไซต์นี้ แต่จากการเดินทางไปลอนดอนครั้งล่าสุดของฉัน ทำให้ฉันได้คิดอะไรบางอย่าง มันเริ่มต้นขึ้นในรถยนต์ ระหว่างการเดินทางไปสตูดิโอถ่ายทำภาพยนตร์ลีฟเดนส์ (Leavesden) ขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสือแมกกาซีนที่โดดเด่นด้วยภาพถ่ายเคลือบมันหลายภาพของหญิงสาวอายุน้อยคนหนึ่ง ซึ่งถ้าไม่ป่วยหนักก็คงทุกข์ทรมานจากสภาวะการรับประทานอาหารที่ผิดปกติ (ซึ่งแน่นอนว่ามันคือสิ่งเดียวกัน) อย่างไรก็ตาม มันไม่มีคำอธิบายอื่นใดสำหรับรูปร่างของเธอ เธอสามารถพูดคุยเกี่ยวกับการรับประทานอาหารปริมาณมากๆ ซึ่งดูยุ่งยากมาก รวมทั้งการเผาผลาญพลังงานที่เร็วที่สุดในโลก จนกระทั่งลิ้นของเธอหยุดลง (ไชโย! แล้วอีกสองสามออนซ์ก็ตามเข้าไปอีก) แต่ท้องของเธอซึ่งเว้าเข้าไป และซี่โครงที่ยื่นแทงออกมาคล้ายแขนสองข้าง ก็บอกเล่าเรื่องราวที่แตกต่างออกไป เด็กสาวคนนี้ต้องการความช่วยเหลือ แต่โลกนี้ก็เป็นไปอย่างที่มันเป็น พวกเขากลับนำเธอไปแปะไว้บนปกแมกกาซีนแทน …
รอนเป็นตัวละครเดียวจากตัวละครหลักทั้งสามคนที่ไม่เคยเปลี่ยนนามสกุล เลย เขายังคงใช้นามสกุล ‘วีสลีย์’ ตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง ในสหราชอาณาจักรและไอร์แลนด์นั้น ตัววีเซิลมีชื่อเสียงในแง่ลบ ถือกันว่าสัตว์นำโชคร้ายหรือตัวอันตรายเลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่เด็กๆ ฉันก็ชื่นชอบสัตว์ในวงศ์เพียงพอน (Mustelidae)1 มาก และในความคิดของฉัน สัตว์พวกนี้ไม่ได้เป็นอันตรายมากเท่าที่มันควรจะเป็น นอกจากนี้ยังมีความเชื่อผิดๆ อีกหลายอย่างเกี่ยวกับคนผมแดง และส่วนใหญ่เชื่อว่าเป็นผู้นำโชคร้ายหรือตัวอัปมงคล (ยูดาส อิสคาริโอท2 ก็มีผมสีแดงเช่นกัน) แต่มันก็ดูไม่มีเหตุผลเลย ฉันเองก็ชอบคนผมแดงพอๆ กับที่ชอบตัววีเซิล แม้ว่าฉันจะไม่ได้ตั้งใจให้รอนเป็นเหมือนฌอน3 ครั้งหนึ่งฉันเคยนำรอนไปอยู่บนหน้าหนังสือ เขามักจะทำตัวคล้ายเพื่อนเก่าของฉัน ซึ่งเป็นคนที่ทั้งสนุกสนานและซื่อสัตย์เป็นที่สุด แต่ก็ยังมีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างรอนและฌอน …
สมัยก่อน คำถามที่ฉันถูกถามมากที่สุดคือ ‘ชื่อเธอออกเสียงยังไงน่ะ’ และฉันว่าคุณคงสังเกตแล้ว ฉันใส่คำตอบไว้อย่างแยบยลในถ้วยอัคนี ตอนที่เฮอร์ไมโอนี่สอนครัมให้ออกเสียงชื่อเธออย่างถูกต้อง: เฮอร์-มาย-โอ-นี่. ฉันเคยได้ยินคนออกเสียง เฮอร์มอยนี่ บ่อยมาก แต่การออกเสียงผิด ๆ ที่ถูกใจฉันที่สุดคือ ‘เฮอร์ไมวัน’ ฉันชอบแบบนั้นมากกว่าวิธีที่ถูกซะอีก ในกาลอดีตที่มืดสลัวและห่างไกลมาแล้วนั้น นามสกุลของเฮอร์ไมโอนี่คือ พัคเคิล (Puckle) แต่มันไม่เข้ากับเธอเลย ก็เลยเปลี่ยนให้เป็นอะไรที่ฟังดูเหลาะแหละน้อยกว่านั้น เฮอร์ไมโอนี่เกิดวันที่ 19 เดือนกันยายน ตอนเรากำลังปรับแก้ต้นฉบับศิลาอาถรรพ์ บรรณาธิการของฉันอยากให้ฉันตัดฉากที่แฮร์รี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่สู้กับโทรลล์ออก และถึงแม้ว่าฉันจะยอมรับการตัดทอนเล็ก …
