Author: Daga Por
เดลี่พรอเฟ็ต เป็นหนังสือพิมพ์รายวันของผู้วิเศษ ราคาค่าส่งหนังสือพิมพ์ (โดยใช้นกฮูก) เป็นเงิน 5 คนุต เนื้อหาใหม่จากเจ.เค.โรว์ลิ่ง เดลี่พรอเฟ็ตเป็นหนังสือพิมพ์ของผู้วิเศษเพียงฉบับเดียวเท่านั้นในสหราชอาณาจักร ไม่นับรวมสิ่งพิมพ์ที่มีการเผยแพร่ในวงแคบๆ อย่าง เดอะควิบเบลอร์ หนังสือพิมพ์เดลี่พรอเฟ็ต ซึ่งมีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในตรอกไดแอกอน จะถูกส่งไปให้ครอบครัวผู้วิเศษเกือบทุกหลังในสหราชอาณาจักรเป็นประจำทุกวันโดยนกฮูก การชำระเงินค่าส่งทำได้โดยการหย่อนเหรียญลงในกระเป๋าที่ผูกติดอยู่กับขาของนกฮูกที่มาส่งหนังสือพิมพ์ บางครั้ง (เมื่อมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น โดยเฉพาะเรื่องน่าสนใจหรือน่าตื่นเต้น อย่าง การบินของรถยนต์ฟอร์ดแองเกลียอย่างผิดกฎหมายเวทมนตร์ในสหราชอาณาจักร) หนังสือพิมพ์อีฟนิ่งพรอเฟ็ต ก็จะตีพิมพ์ออกมาอย่างรวดเร็ว พรอเฟ็ต ไม่ได้เป็นแหล่งข่าวที่เป็นกลางนัก และบางครั้งการนำเสนอข่าวก็น่าเศร้าใจเพราะโน้มเอียงไปทางกระตุ้นความสนใจซะมากกว่า ตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุด คือ ฝีมือของนักข่าวดาวเด่น …
เนื้อหาต่อไปนี้เกี่ยวข้องกับแฮร์รี่ พอตเตอร์ น้อยมาก แต่เราจะได้เห็นมุมมองความคิดของเจ.เค.โรว์ลิ่ง ต่อความอ้วน —————————————————————– คนผอม…บางทีอาจจะไม่ใช่หัวข้อที่คุณคาดหวังจะได้อ่านจากเว็บไซต์นี้ แต่จากการเดินทางไปลอนดอนครั้งล่าสุดของฉัน ทำให้ฉันได้คิดอะไรบางอย่าง มันเริ่มต้นขึ้นในรถยนต์ ระหว่างการเดินทางไปสตูดิโอถ่ายทำภาพยนตร์ลีฟเดนส์ (Leavesden) ขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสือแมกกาซีนที่โดดเด่นด้วยภาพถ่ายเคลือบมันหลายภาพของหญิงสาวอายุน้อยคนหนึ่ง ซึ่งถ้าไม่ป่วยหนักก็คงทุกข์ทรมานจากสภาวะการรับประทานอาหารที่ผิดปกติ (ซึ่งแน่นอนว่ามันคือสิ่งเดียวกัน) อย่างไรก็ตาม มันไม่มีคำอธิบายอื่นใดสำหรับรูปร่างของเธอ เธอสามารถพูดคุยเกี่ยวกับการรับประทานอาหารปริมาณมากๆ ซึ่งดูยุ่งยากมาก รวมทั้งการเผาผลาญพลังงานที่เร็วที่สุดในโลก จนกระทั่งลิ้นของเธอหยุดลง (ไชโย! แล้วอีกสองสามออนซ์ก็ตามเข้าไปอีก) แต่ท้องของเธอซึ่งเว้าเข้าไป และซี่โครงที่ยื่นแทงออกมาคล้ายแขนสองข้าง ก็บอกเล่าเรื่องราวที่แตกต่างออกไป เด็กสาวคนนี้ต้องการความช่วยเหลือ แต่โลกนี้ก็เป็นไปอย่างที่มันเป็น พวกเขากลับนำเธอไปแปะไว้บนปกแมกกาซีนแทน …
นวนิยายชิ้นก้องโลกฝีมือการประพันธ์ของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง กำลังจะได้พบกับ จิม เคย์ (Jim Kay) ศิลปินผู้ที่จะสร้างสรรค์จักรวาลทั้งหมดของ แฮร์รี่ พอตเตอร์ ขึ้นใหม่อีกครั้ง ในฉบับพิมพ์ภาพประกอบจัดเต็มทั้งเล่ม! เด็กชายพ่อมดที่ติดอันดับขายดีที่สุดของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง จะถูกปรับปรุงโฉมใหม่ด้วยการเปิดตัวของภาพประกอบฉบับเต็มของหนังสือชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์ ในปี ค.ศ.2015 ด้วยฝีมือของ จิม เคย์ นักวาดภาพประกอบผู้ได้รับรางวัลชนะเลิศ แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับศิลาอาถรรพ์ ซึ่งเป็นหนังสือเล่มแรกสุดในนวนิยายชุดนี้ มีกำหนดการปรับปรุงใหม่จากต้นฉบับเดิม ซึ่งเริ่มตีพิมพ์ครั้งแรกมาตั้งแต่ปี ค.ศ.1997 …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง พ่อมดแม่มดมักจะเปิดเผยตัวต่อพวกเดียวกันในที่สาธารณะด้วยการสวมเสื้อผ้าสีม่วงหรือสีเขียว บางครั้งก็สวมทั้งสองสีผสมกันในอังกฤษ (และส่วนใหญ่ของยุโรป) สีม่วงหมายถึงผสมผสานระหว่างความสูงส่งและศาสนา การย้อมเสื้อผ้าสีม่วงซึ่งมีราคาสูง ครั้งหนึ่งเคยถูกสวมใส่โดยผู้ที่สามารถซื้อหาได้เท่านั้น ตามธรรมเนียมปฏิบัติที่สืบต่อกันมา แหวนของบิชอป (Bishop; หัวหน้าบาทหลวง) จะทำด้วยอเมทิสต์ (Amethyst) ซึ่งเป็นอัญมณีสีม่วง ส่วนสีเขียวในสหราชอาณาจักรนั้น ถูกใช้มายาวนานเพื่อสื่อถึงความเชื่อมโยงเกี่ยวกับเวทมนตร์หรือสิ่งเหนือ ธรรมชาติ ผู้ที่เชื่อถือโชคลางกล่าวไว้ว่าควรจะสวมใส่เสื้อผ้าสีนี้ด้วยความระมัด ระวัง เพราะสีเขียวเป็นสีที่เหมาะสมกับเทพธิดา เนื่องจากเชื่อกันว่าเหล่าเทพธิดาเป็นผู้ครอบครองสีนี้ นอกจากนี้ยังไม่ควรสวมเสื้อผ้าสีเขียวในงานแต่งงาน เพราะจะเป็นการเพิ่มความสัมพันธ์ระหว่างเคราะห์ร้ายและความตาย สีเขียวเป็นสีของเวทมนตร์ฝ่ายมืดขั้นสูง เป็นสีของตรามาร เป็นสีของน้ำยาเรืองแสงที่โวลเดอมอร์ใช้ซ่อนหนึ่งในฮอร์ครักซ์ของเขา เป็นสีของคาถาและคำสาปศาสตร์มืดต่างๆ และยังเป็นสีของบ้านสลิธิรีนอีกด้วย …
กุญแจนำทางเป็นวัตถุซึ่งถูกใช้ในการขนส่งพ่อมดแม่มดคนเดียวหรือหลายคนจากสถานหนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งในช่วงเวลาที่จัดเตรียมไว้ล่วงหน้า กุญแจนำทางอาจจะทำจากวัตถุใดก็ได้ แต่โดยทั่วไปจะเป็นสิ่งที่ไม่มีใครมายุ่งหรือรบกวน เพื่อไม่ให้กระตุ้นความสนใจของมักเกิ้ลที่อยากจะหยิบสิ่งของเหล่านี้มาเล่น เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง พ่อมดแม่มดที่ไม่สามารถหายตัวได้ (หมายถึงการทำให้ร่างกายหายไปและปรากฏขึ้นมาใหม่ตามใจนึก) ซึ่งต้องการเดินทางในเวลากลางวัน (หมายความว่าการเดินทางโดยใช้ไม้กวาด เธสตรอล รถเหาะได้ และมังกรนั้นไม่เหมาะ) หรือพ่อมดแม่มดที่ต้องการเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางที่ไม่มีเตาผิง (ซึ่งการใช้ผงฟลูก็จะไร้ประโยชน์) จะต้องหันไปพึ่งพากุญแจนำทางแทน วัตถุที่ไม่มีชีวิตเกือบทั้งหมดสามารถเปลี่ยนเป็นกุญแจนำทางได้ การเสกคาถาครั้งหนึ่งจะทำให้วัตถุนั้นนำพาใครก็ตามที่จับมันไว้ไปยังจุดหมายปลายทางที่เตรียมไว้ล่วงหน้า นอกจากนี้ กุญแจนำทางอาจถูกเสกให้ขนส่งผู้ที่จับมัน (ทั้งคนเดียวและหลายคน) ไปตามเวลาที่กำหนดไว้ ในกรณีนี้ การมาถึงและการออกเดินทางของพ่อมดแม่มดจำนวนมากๆ อาจทำให้ดูน่าสงสัย ยกตัวอย่างเหตุการณ์เช่น การจัดการแข่งขันควิดดิชเวิลด์คัพ ซึ่งเกิดขึ้นได้ด้วยการละเมิดกฎความปลอดภัยเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อการปกปิดความลับมีความสำคัญสูงสุด …
รีมัส ลูปิน เป็นอาจารย์สอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดในปีที่สามของแฮร์รี่ พอตเตอร์ ที่ฮอกวอตส์ เขามีผมสีน้ำตาลอ่อน ซึ่งมีสีเทาแซมอยู่ประปราย และมักจะสวมเสื้อคลุมเก่าๆ เขาเป็นคนใจดีและเป็นที่ชื่นชอบในหมู่นักเรียน เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง วันเกิด : 10 มีนาคมไม้กายสิทธิ์ : ไม้ไซเปรส, ขนยูนิคอร์น ยาวสิบเศษหนึ่งส่วนสี่นิ้ว ยืดหยุ่นได้บ้านที่ฮอกวอตส์ : กริฟฟินดอร์ความสามารถพิเศษ : มีพรสวรรค์อย่างมากในการป้องกันตัวจากศาสตร์มืด, เป็นมนุษย์หมาป่าชาติกำเนิด : พ่อเป็นพ่อมด, แม่เป็นมักเกิ้ลชีวิตครอบครัว : …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง คาถาผู้พิทักษ์เป็นคาถาป้องกันที่มีชื่อเสียงที่สุด (และเป็นที่รู้กันว่าเสกได้ยากมาก) จุดมุ่งหมายคือการสร้างผู้คุ้มครองหรือผู้พิทักษ์ ซึ่งเป็นรูปร่างของสัตว์ที่มีสีขาวเงิน รูปร่างที่แท้จริงของผู้พิทักษ์จะยังไม่ชัดเจน จนกว่าจะร่ายคาถาได้เป็นผลสำเร็จ นอกจากจะเป็นหนึ่งในคาถาป้องกันที่มีพลังอำนาจมากที่สุด ซึ่งรู้กันดีในหมู่ผู้วิเศษ คาถาผู้พิทักษ์ยังถูกใช้ส่งสารระหว่างผู้วิเศษอีกด้วย ในฐานะที่เป็นพลังทางด้านเวทมนตร์แห่งความสุขและความหวัง ที่สามารถใช้ป้องกันตัวได้อย่างสมบูรณ์ (การรำลึกถึงความทรงจำซึ่งเป็นเรื่องดีๆ เป็นสิ่งสำคัญในการสร้างสิ่งเหล่านี้) มันจึงเป็นคาถาเดียวเท่านั้นที่ใช้ได้ผลดีในการต่อสู้กับผู้คุมวิญญาณ พ่อมดและแม่มดส่วนใหญ่ไม่สามารถสร้างผู้พิทักษ์ได้ และการสร้างผู้พิทักษ์ได้ โดยทั่วไปถือว่าเป็นเครื่องหมายของความสามารถทางเวทมนตร์ขั้นสูง พ่อมดแม่มดบางคนอาจสร้างผู้พิทักษ์ที่ไม่มีรูปร่างได้ โดยมีลักษณะคล้ายกลุ่มก้อนของไอน้ำหรือหมอกบาง ๆ สีเงิน บางครั้งพ่อมดแม่มดก็เลือกสร้างผู้พิทักษ์ที่ไม่เป็นรูปร่างด้วยความตั้งใจ เมื่อพวกเขาต้องการอำพรางรูปร่างที่แท้จริงของมัน (ตัวอย่างเช่น รีมัส ลูปิน ซึ่งเกรงว่าผู้พิทักษ์ที่มีรูปร่างจะเปิดเผยให้รู้ว่าเป็นผู้พิทักษ์ของเขามากจนเกินไป) …
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง แม้ว่าจะมีเรื่องราวในจินตนาการของมักเกิ้ลหลายๆ เรื่องกล่าวถึงเรื่องนี้ (เครื่องย้อนเวลา) แต่การเดินทางข้ามเวลาก็ยังคงเป็นไปได้ในขอบเขตที่จำกัดเท่านั้นแม้แต่ในโลกเวทมนตร์ ขณะเดียวกันเรื่องราวของเครื่องย้อนเวลาก็ยังถูกปกปิดเป็นความลับอย่างยิ่ง – การสืบเสาะหาข้อเท็จจริงก็ยังคงทำอยู่อย่างต่อเนื่องในกองปริศนา – และปรากฏว่าเวทมนตร์สามารถพาคุณย้อนกลับไปได้แค่เพียงชั่วคราวเท่านั้น ตามที่ศาสตราจารย์ซอล โครเกอร์ (Professor Saul Croaker) ผู้ซึ่งใช้เวลาทั้งหมดในหน้าที่การงานที่กองปริศนา เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างเวลากับเวทมนตร์กล่าวไว้: ‘จากผลการสืบค้นข้อเท็จจริงของเราในปัจจุบันยืนยันว่า ระยะเวลายาวนานที่สุดที่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ โดยไม่มีโอกาสที่จะเกิดอันตรายต่อผู้เดินทางข้ามเวลาและตัวของเวลาเอง คือประมาณ 5 ชั่วโมง เราสามารถเก็บคาถาย้อนเวลาซึ่งไม่เสถียร และใช้ประโยชน์ได้จากการเก็บไว้ในพื้นที่เล็กๆ ที่จำกัด ด้วยการห่อหุ้มอย่างมิดชิดในนาฬิกาทรายที่ถูกเสกคาถาไว้แล้ว ซึ่งอาจจะสวมใส่ไว้รอบคอของแม่มดหรือพ่อมด …
รอนเป็นตัวละครเดียวจากตัวละครหลักทั้งสามคนที่ไม่เคยเปลี่ยนนามสกุล เลย เขายังคงใช้นามสกุล ‘วีสลีย์’ ตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง ในสหราชอาณาจักรและไอร์แลนด์นั้น ตัววีเซิลมีชื่อเสียงในแง่ลบ ถือกันว่าสัตว์นำโชคร้ายหรือตัวอันตรายเลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่เด็กๆ ฉันก็ชื่นชอบสัตว์ในวงศ์เพียงพอน (Mustelidae)1 มาก และในความคิดของฉัน สัตว์พวกนี้ไม่ได้เป็นอันตรายมากเท่าที่มันควรจะเป็น นอกจากนี้ยังมีความเชื่อผิดๆ อีกหลายอย่างเกี่ยวกับคนผมแดง และส่วนใหญ่เชื่อว่าเป็นผู้นำโชคร้ายหรือตัวอัปมงคล (ยูดาส อิสคาริโอท2 ก็มีผมสีแดงเช่นกัน) แต่มันก็ดูไม่มีเหตุผลเลย ฉันเองก็ชอบคนผมแดงพอๆ กับที่ชอบตัววีเซิล แม้ว่าฉันจะไม่ได้ตั้งใจให้รอนเป็นเหมือนฌอน3 ครั้งหนึ่งฉันเคยนำรอนไปอยู่บนหน้าหนังสือ เขามักจะทำตัวคล้ายเพื่อนเก่าของฉัน ซึ่งเป็นคนที่ทั้งสนุกสนานและซื่อสัตย์เป็นที่สุด แต่ก็ยังมีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างรอนและฌอน …
เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ที่ฉันเคยบรรยายลักษณะของตัวละครด้วยการอ้างถึงใครบางคนที่ฉันเคยพบ แม้จะดูเหมือนว่าคนแบบนั้นไม่น่าจะมีตัวตนอยู่จริง ซึ่งตัวละครที่ว่านั้นก็คือ กิลเดอรอย ล็อกฮาร์ต ฉันยืนยันได้เลยว่าคนที่เป็นต้นแบบของกิลเดอรอย ล็อกฮาร์ตน่ะ น่ารังเกียจกว่าแบบจำลองของเขาเป็นไหนๆ เขาคนนั้นเคยคุยโม้ไว้มากมายเกี่ยวกับเรื่องราวในอดีต ซึ่งทั้งหมดถูกแต่งเติมให้ดูเหมือนว่าเขาช่างเป็นคนเลิศเลอ กล้าหาญชาญชัย และฉลาดหลักแหลม บางทีเขาอาจไม่เคยเชื่อจริงๆ เลยก็ได้ ว่าตัวเองจะเป็นแบบนั้นได้ ก็เลยต้องกลบปมด้อยของตัวเองด้วยสิ่งโป้ปดเหล่านั้น แต่ฉันเกรงว่าเขาคงไม่เคยค้นลึกลงไปในใจของตัวเองได้ขนาดนั้นหรอก คุณอาจคิดว่าฉันใจร้ายไปหน่อยที่พรรณนาเขาให้กลายเป็น กิลเดอรอย แต่คุณมั่นใจได้เลยว่าเขาไม่เคยคิดอย่างนั้นหรอก ฉันมั่นใจว่าเขาจะบอกใครๆ ว่าเขาเป็นแรงบันดาลใจให้กับบุคลิกของ อัลบัส ดัมเบิลดอร์ เขาอาจขอลงนามในหนังสือของฉัน และให้ฉันใส่เครดิตความดีความชอบให้เขาอย่างไร้ปราณี
