บ็อกการ์ต (Boggart)

เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง

บ็อกการ์ตเป็นสิ่งมีชีวิตที่เปลี่ยนรูปร่างได้ มันจะเปลี่ยนรูปเป็นอะไรก็ตามที่ผู้พบเห็นมันรู้สึกหวาดกลัวที่สุด ไม่มีใครรู้ว่าบ็อกการ์ตมีรูปร่างอย่างไร ในเวลาที่ไม่มีใครไปพบมันเข้า แม้ว่ามันจะมีชีวิตอยู่ หลักฐานที่บ่งชี้ถึงการมีอยู่ของมัน สังเกตได้จากเสียงกรอกแกรก การสั่นไหว หรือรอยขูดขีดบนวัตถุในที่ซึ่งมันซ่อนตัวอยู่ บ็อกการ์ตชอบพื้นที่จำกัดเป็นพิเศษ แต่อาจจะพบมันซุ่มซ่อนอยู่ในป่า และตามเงาในหลืบมุมมืด

โดยทั่วไปแล้วยิ่งความรู้สึกกลัวที่บุคคลนั้นมีเพิ่มมากขึ้น ยิ่งมีความไวต่อบ็อกการ์ต พวกมักเกิ้ลก็ด้วย พวกเขารู้สึกได้ถึงการมีอยู่ของมันและอาจเหลือบมองพวกเขาอยู่ แม้จะมีส่วนน้อยที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน ซึ่งมักจะทึกทักเอาว่าบ็อกการ์ตเป็นสิ่งที่จินตนาการของพวกเขาปรุงแต่งขึ้นมาเอง

เช่นเดียวกับโพลเตอร์ไกสต์ บ็อกการ์ตไม่เป็นและไม่เคยมีชีวิตจริงๆ มันเป็นหนึ่งในสิ่งไม่มีชีวิตที่แปลกประหลาด อาศัยอยู่ในโลกเวทมนตร์ ซึ่งแตกต่างกับเขตของมักเกิ้ล บ็อกการ์ตสามารถหายตัวได้ บ็อกการ์ตที่เพิ่มมากขึ้นก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องหาที่อยู่อาศัยให้ตัวเอง เช่นเดียวกับโพลเดอร์ไกสต์และผู้คุมวิญญาณชั่วร้ายที่เพิ่มมากขึ้น พวกมันกำเนิดและค้ำจุนอยู่ได้ด้วยอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์

คาถาที่จะเอาชนะบ็อกการ์ตอาจเป็นเรื่องยุ่งยาก เพราะมันเกี่ยวโยงถึงการสร้างสิ่งมีชีวิตในรูปของความขบขัน ด้วยความกลัวจะถูกขับไล่ด้วยความขบขัน ถ้าผู้ร่ายหัวเราะลั่นใส่บ็อกการ์ต มันก็จะหายวับไปหนึ่งครั้ง คาถาก็คือ ‘ริดดิคูลัส’ และความตั้งใจที่จะบังคับให้บ็อกการ์ตยอมรับว่ามันคุกคามเราได้น้อยเหลือเกิน และคาดหวังให้มันมีรูปร่างที่ชวนหัวเราะ

บ็อกการ์ตที่มีชื่อเสียง เช่น ความหวาดกลัวเก่าแก่ของแคนเทอเบอรี่ (the Old Boggle of Canterbury) (ถูกเชื่อโดยมักเกิ้ลท้องถิ่นที่สติไม่เต็มเต็งว่ามีฤาษีกินคนอาศัยอยู่ในถ้ำ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเป็นเพียงบ็อกการ์ตตัวเล็กที่เรียนรู้วิธีทำให้เกิดเสียงกังวานมากที่สุด) บ็อกการ์ตมือกระบองแห่งเมืองลอนดอนดั้งเดิม (the Bludgeoning Boggart of Old London Town) (บ็อกการ์ตที่ดำเนินการในรูปของฆาตกรโฉดที่เดินด้อมๆ ไปตามท้องถนนสายย่อยในช่วงศตวรรษที่ 19 ของลอนดอน ซึ่งลดจำนวนลงด้วยหนูแฮมสเตอร์กับบทคาถาง่ายๆ หนึ่งบท) และปีศาจหวีดสยองแห่งสแตรททูลลี่ (the Screaming Bogey of Strathtully) (บ็อกการ์ตสกอตแลนด์ที่กลืนกินความหวาดกลัวของมักเกิ้ลท้องถิ่นในจุดที่มันกลายร่างเป็นเงาร่างคล้ายช้างสีดำทะมึนกับตาสีขาววับแวม  แต่ ไลออล ลูปิน (Lyall Lupin) จากกระทรวงเวทมนตร์ก็ขังมันไว้ในกล่องไม้ขีดได้ในที่สุด)

ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/boggart

แปลและเรียบเรียง: Aum และ Muggle-V.com