คำว่า “เลือดบริสุทธิ์” หมายถึง ครอบครัวหรือบุคคลที่ไม่ใช่พวกเลือดมักเกิ้ล (ที่ไร้เวทมนตร์) แนวคิดนี้โดยส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับซัลลาซาร์ สลิธีริน หนึ่งในสี่ผู้ก่อตั้งของโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ ผู้รังเกียจการสอนให้กับผู้ที่เกิดจากมักเกิ้ล จนเป็นเหตุให้แตกแยกกับเพื่อนของเขาอีกสามคน และทำให้เขาลาออกจากโรงเรียน
การเลือกปฏิบัติของสลิธีรินบนพื้นฐานการกำเนิดถูกพิจารณาและมองว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาด แนวทางที่ผิดแผกไปจากพ่อมดในยุคนั้น สิ่งตีพิมพ์ในสมัยนั้นชี้ว่า พวกที่เกิดจากมักเกิ้ลไม่ใช่แค่ได้รับการยอมรับ แต่ในหลายๆ ครั้งถูกพิจารณาว่ามีพรสวรรค์อย่างยิ่ง พวกเขาให้ชื่อที่แสดงถึงความรักใคร่แก่คนเหล่านี้ว่า “แม็กบ็อบ” (Magbob) (มีการโต้เถียงเกี่ยวกับที่มาของคำนี้ ดูเหมือนส่วนใหญ่จะมองว่าเป็นการ “ผุดขึ้น” ของเวทมนตร์จากที่ไหนสักแห่ง)
ความเห็นของผู้วิเศษมีบางอย่างเปลี่ยนไปหลังจากบทบัญญัตินานาชาติเกี่ยวกับความลับพ่อมดแม่มด (International Statute of Secrecy) มีผลขึ้นในปี ค.ศ. 1692 เมื่อสังคมผู้วิเศษตั้งใจจะซ่อนตัวจากการข่มเหงของพวกมักเกิ้ล นี่เป็นเวลาที่บอบช้ำสำหรับพ่อมดและแม่มด และการแต่งงานกับมักเกิ้ลตกไปเป็นระดับต่ำสุดที่พวกเขาจะรู้จัก โดยหลักๆ เพราะเกรงว่าการแต่งงานกับกลุ่มคนที่ต่างกันจะนำมาซึ่งการค้นพบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นเหตุให้เคร่งครัดในกฎหมายเวทมนตร์*
ภายใต้เงื่อนไขที่คลุมเครือ ความกลัว และความไม่พอใจ ทำให้ทฤษฎีของพวกเลือดบริสุทธิ์เริ่มมีผู้ทำตามโดยทั่วไป ผู้ที่ลงมติยอมรับกฎก็เป็นผู้ที่ต่อต้านอย่างหนักต่อบทบัญญัตินานาชาติเกี่ยวกับความลับพ่อมดแม่มด (International Statute of Secrecy) พวกเขาเป็นผู้เรียกร้องให้ทำสงครามเต็มรูปแบบกับมักเกิ้ล มีผู้วิเศษจำนวนมากขึ้นที่ตอนนี้พูดว่า การแต่งงานกับมักเกิ้ลไม่เสี่ยงต่อความเสียหายของกฎใหม่ แต่มันช่างน่าขายหน้าและผิดธรรมชาติ และนำมาซึ่ง “ความแปดเปื้อน” ในเลือดผู้วิเศษ**
หลังจากที่ พ่อมด/มักเกิ้ล แต่งงานกันเป็นเรื่องปกติมาสักศตวรรษ เวลานี้ผู้ที่บอกว่าตัวเองเป็นเลือดบริสุทธิ์ดูจะมีสัดส่วนที่ไม่สูงขึ้นไปกว่าบรรพบุรุษพ่อมดของตน ซึ่งน้อยกว่าผู้ที่ไม่ได้สนใจเลือดบริสุทธิ์ การจะเรียกใครสักคนเป็นพวกเลือดบริสุทธิ์ต้องเป็นไปอย่างถูกต้องตามคำยืนยันทางกฎหมายและเจตนาของสังคม (“ฉันจะไม่แต่งงานกับมักเกิ้ล และคิดว่าการแต่งงานของพ่อมดและมักเกิ้ลเป็นเรื่องที่น่าตำหนิ”) มากกว่าความจริงตามหลักชีววิทยา
หลายงานเขียนที่น่าสงสัยของนักวิชาการซึ่งตีพิมพ์ขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 18 และภาพวาดบางส่วนจากงานเขียนของซัลลาซาร์ สลิธีรินเอง ให้การอ้างอิงถึงตัวชี้วัดสถานะเลือดบริสุทธิ์แบบที่ควรจะเป็นนอกเหนือไปจากพงศาวลี ส่วนใหญ่อ้างอิงว่า เขาเริ่มมีความสามารถทางเวทมนตร์ตั้งแต่อายุสามขวบ, ก่อนเจ็ดขวบก็กล้าพอจะขี่ไม้กวาด, ไม่ชอบหรือกลัวหมูและผู้ที่เลี้ยงพวกมัน (หมูมักถูกมองอย่างจงใจว่าเป็นสัตว์ที่ไร้เวทมนตร์ และยากที่จะทำการฝึกคาถา), สามารถต้านทานโรคทั่วๆ ไปของวัยเด็กได้, ความยอดเยี่ยมทางร่างกายที่น่าดึงดูด และความเกลียดชังมักเกิ้ลตั้งแต่จำความได้ ทารกเลือดบริสุทธิ์ผู้แสดงให้เห็นถึงความจริงของความกลัว และขยะแขยงการมีอยู่ของพวกเขา
การศึกษาอย่างต่อเนื่องในกองปริศนา (the Department of Mysteries) ได้พิสูจน์แล้วว่า สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงสิ่งสมมติขึ้น เครื่องหมายแสดงสถานะทางสายเลือดของพวกเลือดบริสุทธิ์นั้นไม่มีอยู่จริง ถึงกระนั้น พวกเลือดบริสุทธิ์มากมายยังคงชมเชยตนเองว่าเป็นเครื่องแสดงถึงสถานภาพที่สูงส่งกว่า แม้กระทั่งในสังคมผู้วิเศษ
ในต้นทศวรรษที่ 1930 “รายนามเลือดบริสุทธิ์” (Pure-Blood Directory) ถูกสร้างขึ้นอย่างลับๆ ในอังกฤษ โดยรวบรวมยี่สิบแปดรายชื่อของการเป็นครอบครัวเลือดบริสุทธิ์อย่างถูกต้อง ซึ่งถูกตัดสินโดยผู้รอบรู้นิรนาม ผู้เขียนหนังสือ*** ‘โดยมีจุดประสงค์ให้การช่วยเหลือครอบครัวเหล่านี้ในการรักษาความบริสุทธิ์ของสายเลือด’ ซึ่งถูกเรียกว่า “ยี่สิบแปดสกุลศักดิ์สิทธิ์” (Sacred Twenty-Eight) ประกอบด้วยครอบครัว
-
- อับบอต (Abbott)
- เอเวอรี่ (Avery)
- แบล็ก (Black)
- บัลสโตรด (Bulstrode)
- เบิร์ก (Burke)
- แคร์โรว์ (Carrow)
- เคร้าช์ (Crouch)
- ฟอว์ลีย์ (Fawley)
- ฟลินต์ (Flint)
- ก๊อนท์ (Gaunt)
- กรีนกราส (Greengrass)
- เลสแตรงจ์ (Lestrange)
- ลองบอตทอม (Longbottom)
- มักมิลลัน (Macmillan)
- มัลฟอย (Malfoy)
- นอตต์ (Nott)
- โอลลิแวนเดอร์ (Ollivander)
- พาร์กินสัน (Parkinson)
- เพรอเว็ต (Prewett)
- โรเซีย / โรซิเออร์ (Rosier)
- โรลว์ (Rowle)
- เซลวิน (Selwyn)
- ชักเคิลโบลต์ (Shacklebolt)
- ชาฟิก (Shafiq)
- ซลักฮอร์น (Slughorn)
- ทราเวอร์ส (Travers)
- วีสลีย์ (Weasley)
- แยกซ์ลีย์ (Yaxley)
คนกลุ่มน้อยของครอบครัวเหล่านี้ที่ออกมาคัดค้านรายชื่อ เปิดเผยว่า บรรพบุรุษของพวกเขาต้องมีมักเกิ้ลอยู่ด้วยแน่นอน ความจริงที่พวกเขาไม่ได้อาย และที่น้ำเสียงโกรธเกรี้ยวมากที่สุดคือครอบครัววีสลีย์ แม้ว่าความสัมพันธ์ของครอบครัวพ่อมดเก่าแก่เกือบจะทุกครอบครัวในอังกฤษ ภูมิใจกับการที่่มีบรรพบุรุษผูกมัดกับมักเกิ้ลผู้น่าดึงดูดมากมาย ทำให้เกิดการตำหนิจากพวกสนับสนุนทฤษฎีเลือดบริสุทธิ์ และคำหยาบคายที่ว่า ‘ผู้ทรยศต่อเลือด’ (blood traitor) หมายถึงพวกครอบครัวส่วนใหญ่ที่ยืนยันว่าจะไม่อยู่ในสายเลือดผู้บริสุทธิ์
*ผ่านมาหลายทศวรรษและศตวรรษ จำนวนของการแต่งงานแบบผสมเริ่มไต่เต้าขึ้นมาจนมีระดับสมบูรณ์ในวันนี้ แต่นี่ไม่ได้นำมาซึ่งการค้นพบการมีอยู่ของสังคมผู้วิเศษอย่างแพร่หลาย ศาสตราจารย์มอร์ดิคัส เอ้ก (Professor Mordicus Egg) ผู้แต่งหนังสือ ปรัชญาแห่งมนุษย์: เพราะเหตุใดมักเกิ้ลจึงเลือกที่จะไม่รับรู้ (The Philosophy of the Mundane: Why the Muggles Prefer Not to Know) เน้นตรงที่ มักเกิ้ลมีความรักแบบทั่วไปโดยไม่หักหลังสามีหรือภรรยาของพวกเขา และมักเกิ้ลที่เสียความรักจะถูกเย้ยหยันจากสังคมของพวกเขา เมื่อพวกเขายืนยันว่าคนรักเก่าของพวกเขาเป็นพ่อมดหรือแม่มด
**ในความจริง ในทางตรงกันข้ามปรากฏเหมือนจะจริงว่า ครอบครัวที่ยืนยันจะทำตามการแต่งงานภายในกลุ่มพ่อมดแม่มด ความไม่มั่นคงทางร่างกายและจิตใจและความอ่อนแอดูเหมือนจะเป็นคำตอบ
***เชื่อกันอย่างกว้างขวางว่าเป็น แคนแทนเคอรัส นอตต์ (Cantankerus Nott)
ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/pure-blood
แปลและเรียบเรียง: Dimitriz Bell
