พีฟส์ (Peeves)

เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง

ชื่อเรียก ‘โพลเตอร์ไกสต์’ มีที่มาจากภาษาเยอรมัน แปลอย่างคร่าวๆ ได้ว่า ‘ผีที่น่าหนวกหู’ แม้จะไม่สามารถพูดได้อย่างแท้จริงว่ามันเป็นผีทั้งหมด โพลเตอร์ไกส์เป็นสิ่งล่องหนที่มีเอกลักษณ์ในการขยับสิ่งของ ปิดประตูโครมคราม สร้างเสียงดังโหวกเหวก และการเคลื่อนไหวที่น่ารำคาญ มีบันทึกถึงโพลเตอร์ไกสต์ไว้ในหลายวัฒนธรรม ทั้งยังมีความสัมพันธ์กับสถานที่ที่มีคนวัยเยาว์ โดยเฉพาะพวกวัยรุ่นอาศัยอยู่ คำอธิบายปรากฏการณ์ต่างๆ ทั้งหมดเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติตลอดจนเรื่องทางวิทยาศาสตร์

เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ในอาคารที่คับคั่งไปด้วยพ่อมดแม่มดวัยรุ่น โพลเตอร์ไกสต์จะกำเนิดขึ้น ในทำนองเดียวกันคาดว่าผีโพลเตอร์ไกส์นั้นอาจน่าหนวกหูกว่า ชอบทำลายล้างมากกว่า และยากที่จะขับไล่มากกว่า เมื่อเกิดขึ้นในบ้านของมักเกิ้ลเป็นครั้งคราว เป็นที่แน่ใจว่า พีฟส์ เป็นผีที่มีชื่อเสียงในด้านไม่ดีและมีปัญหามากที่สุดในประวัติศาสตร์อังกฤษ ไม่เหมือนพวกเพื่อนส่วนใหญ่ของเขา พีฟส์มีร่างกาย แม้ว่าเขาสามารถล่องหนได้เมื่อต้องการ ลักษณะของเขาสะท้อนถึงนิสัยที่ทุกคนซึ่งรู้จักเขายอมรับว่าเขาคือความลงตัวกันอย่างพอดิบพอดีของความตลกขบขันและมุ่งร้าย

พีฟส์ กลายเป็นที่รู้จักจากการเป็นสัตว์เลี้ยงจอมก่อกวนของผู้ดูแลคนแรกของฮอกวอตส์ แฮนเกอร์ตัน ฮัมเบิล (Hankerton Humble) (ได้รับการมอบหมายจากสี่ผู้ก่อตั้งฮอกวอตส์) แม้ว่านักเรียนมากมายตลอดจนครูค่อนข้างแปลกใจที่เขาชื่นชอบพีฟส์ (เขาสร้างสีสันให้แก่ชีวิตในโรงเรียนได้อย่างไม่ต้องสงสัย) เขาไม่สามารถเยียวยาความยุ่งเหยิงนี้ได้ และมันตกเป็นหน้าที่ของผู้ดูแลประจำวันที่ต้องทำความสะอาดสิ่งสกปรกต่างๆ ที่พีฟส์จงใจทำขึ้น เช่น แจกันที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ขวดยาที่วางกลับหัว ตู้หนังสือที่ล้มระเนระนาด เป็นต้น การทำให้พวกเขาประสาทเสียกลายเป็นความสุขของพีฟส์ อย่างการปรากฏตัวอย่างกระทันหันที่ห่างจากปลายจมูกพวกเขาเพียงนิ้วเดียว รวมถึงการซ่อนตัวอยู่ในชุดเกราะ หรือโยนสิ่งของใส่หัวของพวกเขาขณะเคลื่อนย้ายระหว่างคาบเรียน

หลายครั้งที่ความพยายามในการวางแผนขับไล่พีฟส์ออกจากปราสาทเป็นอันล้มเหลว ความย่อยยับที่มากสุดครั้งสุดท้ายเกิดขึ้นในปีค.ศ. 1876 โดยผู้ดูแลแรนโครัส คาร์ป (Rancorous Carpe) ผู้ประดิษฐ์กับดักที่ซับซ้อน ล่อใจ ผ่านการเลือกสรรอาวุธที่เขาคิดว่าพีฟส์ไม่อาจต้านทานได้ และการสั่นระฆังใบมโหฬารที่สร้างความเคลิบเคลิ้ม เพิ่มความแข็งแกร่งด้วยคาถาจำกัดเขต (Containment Charms) หลากรูปแบบ เขาวางแผนจะกำจัดโพลเตอร์ไกส์ให้พ้นตอนเขาอยู่ในตำแหน่ง ไม่เพียงแต่พีฟส์จะทำลายระฆังใหญ่ได้อย่างง่ายดาย ยังสาดเศษแก้วที่แตกละเอียดลงบนทางเดินเต็มไปหมด เขายังหนีจากกับดักพร้อมอาวุธ อย่างมีดสั้น หน้าไม้ ปืนปากแตร และกระทั่งปืนใหญ่ขนาดจิ๋ว ทั้งปราสาทต้องทำการอพยพ ในขณะที่พีฟส์กำลังสนุกกับตัวเองด้วยการยิงปืนไปทุกทิศทุกทางนอกหน้าต่าง คุกคามทุกสิ่งอย่าง ต่างๆ นานาด้วยความตาย สามวันของการอพยพจบลงเมื่อ ยูปราเซีย โมล (Eupraxia Mole) อาจารย์ใหญ่ตอนนั้น ตกลงที่จะเซ็นสัญญาให้พีฟส์มีสิทธิพิเศษ เช่น ว่ายน้ำบนพื้นของห้องน้ำชายอาทิตย์ละครั้ง ยกเว้นความผิดครั้งแรกที่ขโมยขนมปังของโรงครัวออกมาเพื่อโยนเล่น และหมวกใบใหม่ซึ่งออกแบบโดย มาดามบอนฮาบิลล์ แห่งปารีส (Madame Bonhabille of Paris) แรนโครัส คาร์ป เกษียณอายุก่อนกำหนดด้วยเหตุผลทางสุขภาพ และไม่มีความพยายามใดๆ ที่จะกำหนดกฎข้อบังคับขึ้นมาเพื่อขับไล่ผู้อยู่อาศัยผู้นี้ ออกจากปราสาทอีกเลย

พีฟส์ยอมรับว่าเขาเป็นผู้รู้ในการแยกแยะ แม้ว่าปกติก็ไม่ได้ประทับใจอะไรกับตำแหน่งหรือเหรียญตรา เขามักจะยอมรับการตำหนิอย่างรุนแรงของเหล่าอาจารย์ ยอมที่จะอยู่ข้างนอกห้องเรียนในขณะที่พวกเขาสอน เขาเป็นที่รู้จักในความน่าดึงดูดต่อนักเรียนน้อยนิด (โดดเด่นมากคือเฟร็ด และจอร์จ วีสลีย์) และชัดเจนว่ากลัว บารอนเลือด ผีประจำบ้านสลิธีริน ความสูงส่งแท้จริงของเขาได้รับการเปิดเผยในการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ที่ฮอกวอตส์

ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/peeves

แปลและเรียบเรียงโดย: Dimitriz Bell