เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง
ฮอกวอตส์ เป็นสถานที่ซึ่งมีผีสิงคับคั่งที่สุดในอังกฤษ (ทั้งๆที่เกาะอังกฤษทั้งเกาะเองก็ถือเป็นที่ๆ มีการพบเห็น และสัมผัสผีได้มากกว่าพื้นที่อื่นอยู่แล้ว) ปราสาทเป็นที่ปรารถนาสำหรับผี และพวกที่มีชีวิตก็ค่อนข้างจะใจกว้างกับวิญญาณบนเกาะ ออกจะชื่นชอบด้วยซ้ำไป ถึงแม้จะเคยได้ยินเกียรติศัพท์ต่างๆ นานา
บ้านทั้งสี่ของฮอกวอตส์ แต่ละบ้านมีผีประจำบ้านของบ้านตัวเอง สลิธีริน โอ้อวดเรื่องบารอนเลือด ผู้ที่เต็มไปด้วยคราบเลือดสีเงิน ผีที่พูดน้อยที่สุดคือสุภาพสตรีสีเทา ผู้ที่มีผมยาวและสง่างาม
บ้านฮัฟเฟิลพัฟ มีบาทหลวงอ้วนเป็นผีประจำบ้าน ผู้ซึ่งถูกฆาตรกรรม เพราะบาทหลวงแก่ๆ เริ่มสงสัยเรื่องความสามารถในการรักษาโรคฝีดาษด้วยการกระทุ้งชาวไร่ชาวนาด้วยไม้เท้า และกิจวัตรที่ไม่เหมาะสมของเขาในการดึงเอากระต่ายออกจากถ้วยศีลมหาสนิท แม้ปกติจะเป็นคนอ่อนโยน แต่บาทหลวงอ้วนยังคงไม่พอใจในความจริงที่ว่าเขาไม่เคยได้เป็นพระคาร์ดินัล
บ้านกริฟฟินดอร์ เป็นบ้านของนิกหัวเกือบขาด ผู้ที่เคยมีชีวิตอยู่ในฐานะ เซอร์นิโคลัส เดอ มิมซี่-พอร์พิงตัน บางอย่างที่ดูเป็นคนหัวสูง และประสบความสำเร็จในด้านพ่อมดน้อยกว่าที่เขาเชื่อ เซอร์นิโคลัส เดินทอดน่องไปรอบๆ ศาลเฮนรี่ที่ 7 ตอนมีชีวิต ด้วยความเบาปัญญา เขาคิดจะช่วยเสริมความงามให้บาทบริจาริกา (หญิงที่มีหน้าที่ปฏิบัติรับใช้พระเจ้าแผ่นดิน) แต่ด้วยเวทมนตร์ทำให้หญิงเคราะห์ร้ายคนนั้นมีงางอกออกมาแทน เป็นเหตุให้เซอร์นิโคลัสถูกยึดไม้กายสิทธิ์ และด้วยการประหารที่ไม่ชำนาญ ทำให้หัวของเขาถูกห้อยติดด้วยหนังและเนื้อเยื่อเล็กๆ เส้นเดียว เขายังคงไม่พอใจที่ถูกมองว่าไม่ได้เป็นผีหัวขาดจริงๆ
ผีอีกตนที่น่าจดจำของฮอกวอตส์คือเมอร์เทิลจอมคร่ำครวญ ผู้ที่สิงอยู่ในห้องน้ำหญิงที่ไม่มีคนเข้า เมอร์เทิลเคยเป็นนักเรียนของฮอกวอตส์ เมื่อเธอตาย และเธอเลือกจะกลับมาที่โรงเรียนแบบอมตะ ด้วยจุดประสงค์สั้นๆ เพื่อหลอกหลอนคู่ปรับเจ้าเล่ห์ และคนที่รังแกเธอ โอลีฟ ฮอร์นบี้ เมื่อทศวรรษผ่านไป เมอร์เทิลได้ให้ฉายาตัวเธอเองว่าเป็นผีที่น่าสังเวชที่สุดในโรงเรียน ซึ่งมักเจอเธอในห้องน้ำห้องใดห้องหนึ่ง และเติมเต็มช่องว่างของกระเบื้องด้วยเสียงครวญครางและโหยหวนของเธอ
แนวคิดของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง
แรงบันดาลใจของเมอร์เทิลจอมคร่ำครวญ คือเด็กหญิงที่มักจะร้องไห้ให้เห็นเสมอในห้องน้ำสาธารณะ โดยเฉพาะในงานปาร์ตี้หรือดิสโก้ตอนฉันยังสาว เหตุการณ์นี้ดูเหมือนจะไม่เกิดขึ้นในห้องน้ำชาย เพราะฉะนั้นฉันจึงสนุกที่จะให้แฮร์รี่และรอนเข้าไปในพื้นที่ชวนอึดอัดและไม่คุ้นเคย ในแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับห้องแห่งความลับ และ แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเจ้าชายเลือดผสม
ผีที่ดูจะได้ผลมากที่สุดที่ฮอกวอตส์ น่าแปลกใจ ศาสตราจารย์บินส์ ครูแก่ๆ ผู้สอนวิชาประวัติศาสตร์เวทมนตร์ ผู้ที่หลับอยู่บนเก้าอี้หน้าห้องทำงาน และวันหนึ่งเขาลุกขึ้นเพื่อจะไปสอนในชั้นเรียนต่อไป แล้วทิ้งร่างกายของเขาไว้เบื้องหลัง มีบ้างที่เถียงกันว่าศาสตราจารย์บินส์รู้ตัวหรือไม่ ว่าตายไปแล้ว ขณะที่เขาเข้ามาในห้องเรียนด้วยการทะลุผ่านกระดานดำ สร้างความสนุกสนานที่คลุมเครือให้กับนักเรียนที่เห็นเป็นครั้งแรก เขาเป็นครูที่ทำให้เด็กกระตือรือร้นน้อยที่สุด
แรงบันดาลใจของศาสตราจารย์บินส์ คือศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยเก่าของฉัน ผู้ที่จดบันทึกทุกครั้งพร้อมกับตาของเขาที่ปิดอยู่ และมักจะขยับไปข้างหน้าและข้างหลังเล็กน้อยด้วยนิ้วเท้าของเขา ทั้งหมดจากการที่เขาไม่ติดต่อกับนักเรียน เขารู้สึกสิ้นหวังกับนักเรียนที่มีชีวิต และมันน่าประหลาดใจเมื่อนักเรียนเริ่มถามคำถามเขา
รายชื่อแรกๆ ที่ฉันเคยเขียนเกี่ยวกับผีของฮอกวอตส์ มีเมอร์เทิล (ชื่อแรกของเธอคือ แวนด้าโหยหวน (Wailing Wanda)), ศาสตราจารย์บินส์, สุภาพสตรีสีเทา (ตอนนั้นเรียกว่า สุภาพสตรีเสียงกระซิบ) และบารอนเลือด ที่เป็นอัศวินดำ และคางคก (ที่ปล่อยของเหลวใสๆ กระจายไปทั่วห้องเรียน) และผีที่ฉันเสียดายที่ไม่ได้ใช้ เขาชื่อ เอ็ดมันด์ กรับบ์ (Edmund Grubb) และข้อความข้างๆ ชื่อเขาเขียนว่า “สิ้นลมที่ทางเข้าประตูโถงทานอาหาร” บางครั้งก็หยุดคนที่จะเข้าออกด้วยเจตนามุ่งร้าย, ผีพระนางวิกตอเรียอ้วน (Fat Victorian) (ที่กินเบอร์รี่พิษเข้าไป)
แปลและเรียบเรียง: Dimitriz Bell
ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/hogwarts-ghosts
