ปากกาขนนกรับรองและหนังสืออนุญาต (The Quill of Acceptance and The Book of Admittance)

ในหอคอยเล็ก ๆ ของฮอกวอตส์ซึ่งถูกลั่นกุญแจไว้และไม่เคยมีนักเรียนคนใดย่างกรายเข้าไปถึง มีหนังสือโบราณเล่มหนึ่งที่ไม่เคยถูกสัมผัสด้วยมือมนุษย์คนใดเลยนับตั้งแต่ผู้ก่อตั้งทั้งสี่ได้ประดิษฐานมันไว้ในวาระซึ่งปราสาทถูกสร้างแล้วอย่างเสร็จสมบูรณ์ ข้าง ๆ หนังสือซึ่งหุ้มปกด้วยหนังมังกรสีดำที่หลุดลอกแล้วนั้น มีขวดหมึกสีเงินขวดเล็ก ๆ พร้อมทั้งปากกาขนนกสีซีดโผล่พ้นออกมา สิ่งนี้คือปากกาขนนกรับรองและหนังสืออนุญาต อันเป็นเครื่องกำหนดเพียงอย่างเดียวว่านักเรียนคนไหนบ้างที่จะได้เข้าศึกษา ณ โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์

ถ้าจะมีใครสักคนเข้าใจเวทมนตร์แต่นมนานกาเลที่ทำให้หนังสือและปากกาขนนกนี้ทำหน้าที่อย่างที่มันทำมาตลอด ก็ไม่เคยมีผู้ใดออกมาอ้างตัวว่าเข้าใจมันเลย แต่กระนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันช่วยให้เจ้าหน้าที่ของโรงเรียนประหยัดเวลาในการอธิบายเรื่องน่าเหนื่อยหน่าย (อย่างที่ทำให้ อัลบัส ดัมเบิลดอร์ ต้องถอนหายใจมาแล้วครั้งหนึ่ง) ให้บรรดาผู้ปกครองอารมณ์ร้อนเข้าใจว่าทำไมบุตรหลานของพวกเขาถึงไม่ได้รับคัดเลือกให้เข้าเรียนที่ฮอกวอตส์ การตัดสินของหนังสือและปากกาขนนกนี้เป็นที่สิ้นสุด ไม่เคยมีเด็กคนใดที่เข้าเรียนที่นี่โดยที่ชื่อของเขาไม่ถูกจดจารึกไว้ในหน้ากระดาษเหลือง ๆ ของหนังสือเล่มนี้

ในช่วงเวลาอันจำเพาะเจาะจงที่เด็กคนหนึ่งแสดงสัญญาณของการมีเวทมนตร์ออกมา ปากกาขนนกดังกล่าว ซึ่งเชื่อว่าทำจากขนของตัวออเกอรี่นี้ จะยกตัวลอยขึ้นจากขวดหมึกของมันและบรรจงจารึกชื่อของเด็กลงบนหน้ากระดาษของหนังสือนั้น (เป็นที่ทราบกันดีว่าขนของออเกอรี่ไม่ดูดหมึก อีกทั้งขวดหมึกที่ว่าก็ไม่มีอะไรอยู่ในนั้น ยังไม่มีใครทำการศึกษาวิเคราะห์อย่างจริงจังเลยว่าของเหลวสีเงินที่ไหลออกมาจากปากกาขนนกวิเศษนี้คืออะไร)

บางคนที่เฝ้าสังเกตกระบวนการนี้ (อาจารย์ใหญ่ทั้งชายและหญิงหลายคน สนุกกับการอยู่เงียบ ๆ เป็นเวลาหลายชั่วโมงในหอคอยที่ประดิษฐานหนังสือและปากกาขนนก ด้วยหวังว่าจะได้เห็นตอนที่มันทำงานกับตาสักครั้ง) เห็นพ้องว่าปากกาขนนกน่าจะถูกสร้างให้ตัดสินอย่างอะลุ่มอล่วยมากกว่าหนังสือ แค่การปรากฏของเวทมนตร์เพียงนิดหน่อยก็ทำให้ปากกาขนนกทำงานได้แล้ว แต่ถ้าเทียบกันกับหนังสือพบว่ามันมักจะพับตัวเองปิดลงในทันที และจะไม่ยอมให้มีการขีดเขียนลงไปจนกว่ามันจะรับรู้ได้ถึงความสามารถทางเวทมนตร์ที่น่าทึ่งและมากเพียงพอ

ด้วยเหตุนี้ ในตอนที่ เนวิลล์ ลองบอตทอม เกิด ปากกาขนนกจึงพยายามเขียนชื่อของเขาลงไป แต่กลับถูกปฏิเสธโดยหนังสือ มันพับตัวปิดลงทันที แม้แต่ผู้บำบัดผดุงครรภ์ของ อลิซ ลองบอตทอม ก็ไม่ทันสังเกตเห็นว่าหนูน้อยเนวิลล์ทำการขยับผ้าห่มให้กระชับตัวมากขึ้นด้วยตัวเองหลังจากคลอดออกมาได้เพียงไม่นาน เธอทึกทักเอาว่าพ่อของเขาเป็นคนช่วยให้เด็กทารกรู้สึกอุ่นสบายขึ้นมากกว่า ครอบครัวของเนวิลล์พลาดการแสดงออกทางเวทมนตร์อ่อน ๆ ของเขามาตลอด และไม่เคยสังเกตเลยจนกระทั่งเขาอายุได้ 8 ขวบ ที่ความรู้สึกผิดหวังของบรรดาคุณปู่คุณย่าและการยึดมั่นในกฎเหล็กของหนังสือยอมรับว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นพ่อมดหลังจากที่รอดชีวิตจากการตกจากที่สูงซึ่งอาจทำให้เขาตายได้

ที่จริงแล้ว ความเข้มงวดของหนังสือก็มีวัตถุประสงค์ของมันอยู่ สถิติของมันในการกันคนที่เป็นสควิบออกจากการเข้าเรียนที่ฮอกวอตส์นั้นไร้ที่ติมาก เด็ก ๆ ไร้เวทมนตร์ที่เกิดจากแม่มดและพ่อมดอาจมีร่องรอยการแผ่รังสีของเวทมนตร์เล็กน้อยบ้างในบางครั้งโดยมีสาเหตุจากพ่อแม่ของพวกเขา แต่เมื่อเวทมนตร์ของพ่อแม่จางหายจากพวกเขาไป ก็เป็นที่ชัดเจนว่าเด็กเหล่านี้ไม่มีความสามารถในการร่ายคาถาใด ๆ ได้  ความไวของปากกาขนนกเมื่อจับคู่กับความไม่โอนอ่อนของหนังสือทำให้พวกมันไม่เคยตัดสินผิดพลาดเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/the-quill-of-acceptance-and-the-book-of-admittance