ร้านหม้อใหญ่รั่วเป็นร้านขายเหล้าขายอาหารสไตล์ลอนดอนที่ดูมอซอ ตั้งอยู่คั่นกลางระหว่างร้านหนังสือและร้านขายแผ่นเสียงบนถนนชาริงครอส ตัวร้านเป็นทางเข้าหลักไปสู่ตรอกไดแอกอนซึ่งตั้งอยู่ด้านหลังผับ ตรอกนี้เป็นสถานที่ที่บรรดาแม่มด พ่อมด และอีกมากมาย มาจับจ่ายสินค้าเวทมนตร์กัน
เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์ลิ่ง
บางคนอาจเถียงขึ้นมาว่าผับเก่าที่สุดของลอนดอนคือเดอะไวท์ฮาร์ต (the White Hart) บนซอยดรูรี่ (Drury) บ้างก็จะบอกว่าเป็น เดอะแองเจิล (the Angel) ในย่านเบอร์มอนด์ซีย์วอลล์ (Bermondsey Wall) หรือเดอะแลมบ์แอนด์แฟลก (the Lamb and Flag) บนถนนโรส (Rose) พวกนี้น่ะเป็นมักเกิ้ลและทั้งหมดที่เขารู้ก็ผิด ถ้าถามถึงผับที่เก่าแก่ที่สุดในลอนดอนจากพ่อมด พวกเขาจะต้องบอกคุณว่ามันคือ ร้านหม้อใหญ่รั่ว บนถนนชาริงครอส
ร้านหม้อใหญ่รั่วตั้งมายาวนานก่อนที่ถนนชาริงครอสจะมีแผนสร้างเสียอีก ที่อยู่ที่แท้จริงของร้านคือ เลขที่ 1 ตรอกไดแอกอน เชื่อกันว่าตัวร้านถูกสร้างขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 16 พร้อมกับส่วนอื่นๆ ของถนนในโลกเวทมนตร์ ช่วงแรกเริ่มราวสองศตวรรษก่อนจะมีการประกาศใช้บทบัญญัตินานาชาติเกี่ยวกับความลับพ่อมดแม่มด ร้านหม้อใหญ่รั่วยังปรากฏให้เห็นต่อสายตามักเกิ้ลอยู่ ผับแห่งนี้เป็นสถานที่สำหรับพ่อมดแม่มดมารวมตัวกันตั้งแต่แรกก่อตั้ง ไม่ว่าจะเป็นชาวลอนดอนหรือไม่ ต่างก็มาเพื่อใช้เวลาหาซื้อเครื่องปรุงวิเศษหรือเครื่องมือชิ้นล่าสุด ในกรณีของพวกมักเกิ้ล ทางร้านเองก็ไม่ได้ปฏิเสธไม่ให้เข้าหรือทำให้รู้สึกไม่เป็นที่ต้อนรับ ถึงแม้บทสนทนาบางเรื่อง อย่างเรื่องสัตว์เลี้ยง จะทำให้นักดื่มที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ต้องออกจากร้านไปซะก่อนที่จะจัดการดื่มเหล้าน้ำผึ้งของเขาหมด
เมื่อบทบัญญัติความลับถูกประกาศใช้ ร้านหม้อใหญ่รั่วซึ่งกลายเป็นแหล่งสมาคมชั้นยอดของผู้วิเศษชาวอังกฤษไปแล้ว จึงได้รับการยกเว้นเป็นกรณีพิเศษให้เป็นที่ปลอดภัยและแหล่งหลบภัยของเหล่าผู้มีเวทมนตร์ในเมืองหลวง ซึ่งไม่เพียงแต่จะยืนยันให้มีการร่ายคาถาปกปิดและให้ใช้บริการในร้านกันด้วยความสงบเรียบร้อยเท่านั้น แต่รัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ อูลิค แกมป์ ยังแสดงท่าทีเห็นอกเห็นใจต่อบรรดาผู้วิเศษด้วยการอำนวยความสะดวกอย่างเต็มกำลังภายใต้ระเบียบมาตรการที่ซับซ้อนขึ้นนี้ โดยเห็นชอบที่จะให้เจ้าของร้านในขณะนั้นอนุญาตให้ผู้คนใช้พื้นที่บริเวณด้านหลังร้านเป็นทางผ่านเข้าสู่ตรอกไดแอกอนได้ เพราะร้านรวงด้านหลังร้านก็จำต้องอาศัยเวทมนตร์ป้องกันของร้านหม้อใหญ่รั่วด้วยเช่นกัน
เพื่อเป็นเกียรติแก่การปกป้องผับของแกมป์ เจ้าของผับจึงผลิตเบียร์ยี่ห้อใหม่ขึ้นมาในชื่อ เกลอเก่าแกมป์ (Gamp’s Old Gregarious) ซึ่งรสชาติของมันน่าขยะแขยงสุดๆ เท่าที่รู้ไม่มีใครเลยที่กระดกมันลงคอหมดสักไพน์ (มีรางวัลให้หนึ่งร้อยเกลเลียนสำหรับทุกคนที่พร้อมจะดื่มมัน แต่ก็ยังไม่มีใครเลยที่คว้าทองมาได้สำเร็จ)
ร้านหม้อใหญ่รั่วต้องเผชิญกับหนึ่งความท้าทายที่ยากลำบากที่สุดในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้า จากการสร้างถนนชาริงครอส ซึ่งจะบดร้านราบเป็นหน้ากลอง ฟาริส สปาวิน (Faris Spavin) ที่พูดพล่ามน่าเบื่อ เป็นรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ในขณะนั้น ให้คำสุนทรพจน์ที่แสนเศร้าโศกในวิเซ็นกาม็อต อธิบายว่าทำไมร้านหม้อใหญ่รั่วถึงไม่ปลอดภัยจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ เมื่อสปาวินนั่งลงหลังจากที่สิ้นสุดสุนทรพจน์นานเจ็ดชั่วโมง เขาก็ได้รับโน้ตจากเลขานุการ เนื้อหาในโน้ตอธิบายว่าชุมชนผู้วิเศษผนึกกำลังใช้คาถาลบความทรงจำชุดใหญ่ (บางคนบอกว่ามีการใช้คำสาปสะกดใจกับนักวางผังเมืองมักเกิ้ลเพื่อแผนการครั้งนี้ด้วย แต่ยังไม่ได้รับการพิสูจน์) และร้านหม้อใหญ่รั่วก็ได้รับการจัดสรรให้เหมาะกับแบบแปลนที่ปรับปรุงสำหรับถนนสายใหม่แล้ว แน่นอนว่าสถาปนิกมักเกิ้ลที่เกี่ยวข้องกับโครงการนี้ ไม่เคยเข้าใจว่าทำไมถึงมีพื้นที่ว่างในแบบสร้างอาคารของพวกเขา หรือเพราะอะไรพื้นที่ว่างดังกล่าวถึงมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
ร้านหม้อใหญ่รั่วมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในช่วงหลายปี มันมีขนาดเล็ก มอซอ แต่ก็เป็นมิตร มีห้องนอนไม่กี่ห้องอยู่เหนือบาร์สาธารณะ สำหรับนักเดินทางผู้ซึ่งอาศัยอยู่ไกลจากลอนดอน มันเป็นแหล่งชั้นเลิศให้ตามทันกระแสข่าวเมาท์มอยโลกเวทมนตร์ ถ้าคุณอาศัยอยู่ในที่ที่แม้แต่เพื่อนบ้านผู้มีเวทมนตร์ที่ใกล้ที่สุดก็ยังนับว่าห่างกันไกลโข
แนวคิดของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง
ถนนชาริงครอสมีชื่อเสียงในเรื่องของร้านหนังสือ ทั้งแบบที่ทันสมัยและแบบเก่าแก่หายาก นี่เลยเป็นเหตุผลที่ทำไมฉันถึงต้องให้มันเป็นสถานที่ซึ่งผู้ที่มีความรู้มากกว่าใครๆ จะเข้าสู่โลกอันแตกต่าง
ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.pottermore.com/writing-by-jk-rowling/the-leaky-cauldron
ขอบคุณพี่จาร์และพี่แชมป์ ที่ช่วยตรวจสอบความถูกต้องของการแปลและอยู่ช่วยเช็คจนเกือบตีสองครับ
