ไม้กายสิทธิ์วิทยา (Wandlore) ถือเป็นสาขาความรู้เวทมนตร์ ที่มีความสำคัญยิ่งในโลกเวทมนตร์ เป็นหลักวิชาอันว่าด้วยการทำไม้กายสิทธิ์ปฏิกิริยา พฤติกรรม ผลกระทบ และประวัติศาสตร์ของไม้กายสิทธิ์
ในโลกเวทมนตร์ของแฮร์รี่ พอตเตอร์ ไม้กายสิทธิ์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพ่อมดแม่มด การจะร่ายคาถาได้ผล ต้องมีไม้กายสิทธิ์เป็นอาวุธ โดยช่างทำไม้กายสิทธิ์ (Wandmaker) ที่เรารู้จักกันนั้น คือ
- บรรพบุรุษของตระกูลโอลลิแวนเดอร์ (ช่างทำไม้กายสิทธิ์ของตระกูลโอลลิแวนเดอร์คนแรกที่เดินทางมายังอังกฤษ ซึ่งเริ่มต้นกิจการด้วยแผงลอยเล็กๆ แต่ฝีมือเยี่ยม อ้างอิง Pottermore)
- เกอเรียนต์ โอลลิแวนเดอร์ (ช่างทำไม้กายสิทธิ์ในยุคกลาง)
- เกอร์โบลด์ อ็อคทาเวียส โอลลิแวนเดอร์ (ปู่ของการ์ริก โอลลิแวนเดอร์)
- เกอร์เวียส โอลลิแวนเดอร์ (บิดาของการ์ริก โอลลิแวนเดอร์)
- การ์ริก โอลลิแวนเดอร์ (ช่างทำไม้กายสิทธิ์คนปัจจุบันของร้านโอลลิแวนเดอร์ในอังกฤษ)
- เกรโกโรวิตช์
- ชิโคบา วูล์ฟ (ช่างทำไม้กายสิทธิ์ในอเมริกา อ้างอิง Pottermore )
- โยฮานเนส จองเกอร์ (ช่างทำไม้กายสิทธิ์ในอเมริกา อ้างอิง Pottermore )
- ทีอาโก ควินทาน่า (ช่างทำไม้กายสิทธิ์ในอเมริกา อ้างอิง Pottermore )
- วิโอเลตตา โบเวส์ (ช่างทำไม้กายสิทธิ์ในอเมริกา อ้างอิง Pottermore )
- คอสเม่ อะคาฌอร์ (ช่างทำไม้กายสิทธิ์ในฝรั่งเศส)
- อิโซลต์ เซเออร์ : ผู้ก่อตั้งโรงเรียนเวทมนตร์อิลเวอร์มอร์นีในอเมริกา และยังเป็นผู้ประดิษฐ์ไม้กายสิทธิ์ให้แก่นักเรียนรุ่นแรกๆ ด้วย [อ้างอิง Pottermore]
- เจมส์ สจ๊วต : โนแมจ สามีของอิโซลต์ เซเออร์ เขาผู้ก่อตั้งโรงเรียนเวทมนตร์อิลเวอร์มอร์นีในอเมริการ่วมกับภรรยา และยังเป็นผู้ประดิษฐ์ไม้กายสิทธิ์ให้แก่นักเรียนรุ่นแรกๆ ด้วย [อ้างอิง Pottermore]
- ซัลลาซาร์ สลิธีริน: ผู้ก่อตั้งฮอกวอตส์ เขาเป็นผู้ประดิษฐ์ไม้กายสิทธิ์ของตนเองขึ้นมาและส่งต่อให้แก่ทายาทของเขารุ่นสู่รุ่น [อ้างอิง Pottermore]
ในการเลือกไม้กายสิทธิ์ ไม้กายสิทธิ์คือผู้เลือกเจ้าของ
โอลลิแวนเดอร์ และช่างทำไม้กายสิทธิ์ทุกคนจะใช้การวัดตัวผู้จะใช้ไม้กายสิทธิ์ โดยจะใช้สายวัดที่มีตัวเลขสีเงิน วัดจากแขนที่จะใช้ไม้ ตัวอย่างเช่น แฮร์รี่ พอตเตอร์ ถนัดมือขวา ก็จะใช้สายวัดวัดมือขวา โดยวัดจากหัวไหล่ไปถึงปลายนิ้ว แล้วจากข้อมือไปถึงข้อศอก วัดความยาวจากไหล่ถึงพื้น จากเข่าถึงรักแร้ และรอบๆหัว รวมถึงระหว่างรูจมูก
โอลลิแวนเดอร์บอกว่า
“ไม้กายสิทธิ์ของโอลลิแวนเดอร์ทุกอัน มีสารศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังอยู่ในแกน อาจใช้ขนของยูนิคอร์น ขนหางของฟีนิกซ์ และอารมณ์ลึกซึ้งของมังกร ไม่มีไม้อันไหนของโอลลิแวนเดอร์ที่เหมือนกันเลย เช่นเดียวกับที่ไม่มียูนิคอร์น มังกรหรือนกฟีนิกซ์สองตัวที่เหมือนกัน และแน่นอน คุณจะเอาไม้กายสิทธิ์ของคนอื่นมาใช้งานได้ไม่ดีเท่าของตัวเอง” (ศิลาอาถรรพ์ 106)
“โดยทั่วไปแล้ว เมื่อไม้ถูกชิงมาได้ ความสวามิภักดิ์ของมันก็จะเปลี่ยนไป” (เครื่องรางยมทูต บทที่ 24 หน้า 454)
จากคำกล่าวข้างต้นนั้น เราเห็นและเรียนรู้ได้ว่า ไม้กายสิทธิ์พร้อมที่จะเปลี่ยนไปตามมือของผู้ครอบครองมัน แต่การจะเปลี่ยนมือได้อย่างสมบูรณ์ และไม้กายสิทธิ์ยอมที่จะทำตามนั้น จะต้องมาจากการถูกชิงมาได้ เป็นการชิงที่ต้องกระทำด้วยตนเอง บ่อยครั้งการชิงไม้กายสิทธิ์นำไปสู่ความตาย ประวัติศาสตร์เลือดตกยางออกจากไม้กายสิทธิ์ พบเห็นได้ในเรื่องราวของไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ หรือไม้มฤตยู ที่เชื่อกันว่า ผู้เป็นนายที่แท้จริงได้นั้น จะต้องฆ่าอีกคนให้ตายซะก่อน
*หมายเหตุถ้าไม้กายสิทธิ์ที่ทำจากแกนกลางจากสิ่งมีชีวิตตัวเดียวกันมาปะทะกัน จะเกิดสภาวะ ไพร-ออร์ อินคานตาโต้ ไม้กายสิทธิ์จะไม่ทำร้ายกันและกัน
ในหนังสือแฮร์รี่ พอตเตอร์ มีการบอกไว้ชัดเจนว่า “ไม้กายสิทธิ์มีความรู้สึก” ไม้กายสิทธิ์ทุกด้ามเป็นผู้เลือกพ่อมดแม่มด โดยที่ไม่จำเป็นต้องผ่านการสัมผัสจากผู้จะมาเป็นเจ้าของของมันเลย
ตัวอย่างที่เราพบเห็นได้ชัดในการช่วงชิงไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ ในสงครามฮอกวอตส์ โวลเดอมอร์คิดเสมอว่า การฆ่าเจ้าของเดิมจะทำให้ได้ครอบครองไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ อย่างเต็มประสิทธิ์ภาพ แต่ขณะเดียวกัน ไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ด้ามนั้น ถูกช่วงชิงไปด้วยการใช้คาถาปลดอาวุธของเดรโก มัลฟอย จากดัมเบิลดอร์ การชิงไม้กายสิทธิ์มาครั้งนั้น เมื่อแฮร์รี่ พอตเตอร์ ชิงไม้ฮอว์ธอร์นของเดรโกมาได้ ทั้งที่ไม่เคยจับไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ของดัมเบิลดอร์มาก่อน ไม้กายสิทธิ์ก็รับรู้ได้ว่า นายใหม่ที่แท้จริงของมันคือ แฮร์รี่ พอตเตอร์ โดยไม่ต้องสัมผัสตัวเจ้าของใหม่ของมันเลยแม้เพียงนิดเดียว
นอกจากไม้กายสิทธิ์จะมีความรู้สึกแล้ว ไม้กายสิทธิ์ยังมีความสามารถในการซึมซับนิสัย และคาถาต่างๆ ที่เจ้านายของมันได้ใช้ไป เหตุนี้เอง ทำให้พ่อมดแม่มดส่วนมากพึงพอใจไม้กายสิทธิ์ที่ “เลือก” ตน มากกว่าไม้กายสิทธิ์ที่ได้รับสืบทอดมา เพราะไม้มือสองนั้นเป็นไปได้ว่าจะร่ำเรียนนิสัยมาจากเจ้านายเก่า ซึ่งอาจไม่สอดคล้องกับวิธีใช้ของเจ้าของคนใหม่
จึงเกิดธรรมเนียมในหมู่พ่อมดแม่มด ในการฝัง (หรือเผา) ไม้กายสิทธิ์ไปพร้อมกับเจ้าของที่ถึงแก่กรรม เพื่อป้องกันไม่ให้ไม้กายสิทธิ์เรียนรู้จากเจ้านายหลายคนเกินไป
– นิทานสามพี่น้อง (บีเดิลยอดกวี)ทว่าความเชื่อนี้ไม่ได้มีผลต่อผู้ที่เชื้อเรื่อง ไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ พวกเขามีความเห็นว่า ไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์จะส่งทอดความสวามิภักดิ์ให้แก่เจ้านายใหม่เสมอ
– นิทานสามพี่น้อง (บีเดิลยอดกวี)
ข้อมูลที่เกี่ยวข้อง