ต้นวิลโลว์จอมหวด (Whomping Willow)

ต้นวิลโลว์จอมหวดเป็นต้นไม้เก่าแก่ล้ำค่าของโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ มันได้รับการปลูกขึ้นในปี ค.ศ. 1971 ซึ่งเป็นปีที่ รีมัส ลูปินเข้าเรียน ต้นวิลโลว์จอมหวดถือเป็นต้นไม้ที่อันตรายอย่างยิ่งต้นหนึ่งของฮอกวอตส์ ใดๆ ก็ตามที่เข้าใกล้รัศมีที่กิ่งของมันสามารถหวดฟาดไปถึงจะถูกโจมตีจนกว่าจะแหลกละเอียด ตาย หรือรอดพ้นรัศมีโจมตีไป

ไม่มีหลักฐานบ่งชี้ว่าใครเป็นผู้เสนอแนวคิดการปลูกต้นวิลโลว์จอมหวดไว้หน้าอุโมงค์เชื่อมไปเพิงโหยหวน แต่แผนรักษาความปลอดภัยและการอนุญาตให้มนุษย์หมาป่าเข้าเรียนได้นั้นเป็นความประสงค์ของอัลบัส ดัมเบิลดอร์ อาจารย์ใหญ่ในขณะนั้น (Pottermore)

ไม่มีข้อมูลแน่ชัดว่าต้นวิลโลว์จอมหวดนี้ปลูกอย่างไร เพราะหากปลูกเพื่อป้องกันทางลับไปยังเพิงโหยหวน ต้นวิลโลว์จอมหวดต้องโตพร้อมสำหรับป้องกันไม่ให้ใครก็ตามเข้าใกล้ปากอุโมงค์ เพราะงั้นมันอาจถูกนำมาปลูกตั้งแต่ยังเป็นต้นอ่อนแล้วเสกให้มันเติบโต หรืออาจเอาต้นวิลโลว์ที่โตแล้วมาเสกให้มันหวดได้ หรือวิธีใดไม่มีระบุไว้แน่ชัด

“ครูเคยบอกเธอเมื่อหลายเดือนก่อนว่า ต้นวิลโลว์จอมหวดปลูกในปีที่ครูเข้าเรียนที่ฮอกวอตส์ ความจริงก็คือ เขาปลูกมันเพราะครูมาเรียนที่ฮอกวอตส์”

– รีมัส ลูปิน (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.18 น.422)

ใต้ต้นวิลโลว์จอมหวดคืออุโมงค์ทางเดินที่เชื่อมไปยังเพิงโหยหวนในหมู่บ้านฮอกส์มี้ด มีหน้าที่เพื่อป้องกันไม่ให้ใครก็ตามบังเอิญผ่านเข้าไปยังช่องทางลับที่เชื่อมเพิงโหยหวน

“แต่แล้ว ดัมเบิลดอร์ก็ได้เป็นอาจารย์ใหญ่ เขาเป็นคนมีเมตตา เขาบอกว่าตราบใดที่เรามีมาตรการป้องกันอย่างเข้มงวด ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ครูจะมาโรงเรียนไม่ได้…”

– รีมัส ลูปิน (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.18 น.422)

วิธีที่จะทำให้ต้นวิลโลว์หยุดหวดทำได้ด้วยการแตะตรงตาไม้ของมัน ตอนที่สามตัวกวนกลายร่างเป็นแอนิเมจัสเพื่ออยู่กับลูปินในสมัยเรียนทุกคืนที่เขากลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่า ปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์ ที่ตัวเล็กที่สุดจากการมีร่างเป็นหนูจะทำหน้าที่เล็ดลอดเข้าไปใต้กิ่งวิลโลว์แล้วแตะที่ตาไม้เพื่อให้มันหยุดหวด (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.18 น.423)

ประวัติของต้นวิลโลว์จอมหวด

1971 ฮอกวอตส์ปลูกต้นวิลโลว์จอมหวดในปีเดียวกับที่ รีมัส ลูปิน เข้าเรียน ซึ่งการปลูกต้นวิลโลว์จอมหวดก็เพื่อให้ป้องกันทางลับไปยังเพิงโหยหวนที่ซึ่งลูปินจะกลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่าในทุกคืนที่มีพระจันทร์เต็มดวง ข่าวลือเรื่องเพิงโหยหวนเป็นที่ซึ่งมีผีดุที่สุดในอังกฤษเป็นเรื่องปลอมที่ดัมเบิลดอร์ช่วยโหมกระพือข่าวให้แพร่หลายเพื่อคนจะได้หลีกห่างจากเพิงโหยหวนมากที่สุด (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.18 น.422)

ทุกคืนพระจันทร์เต็มดวงที่ลูปินต้องกลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่า จะมีคนพาเขามายังต้นวิลโลว์จอมหวดแล้วพาไปยังเพิงโหยหวน หนึ่งในคนที่คอยพาลูปินไป คือ มาดามพอมฟรีย์ พยาบาลประจำฮอกวอตส์ (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.18 น.426)

“เขาปลูกต้นวิลโลว์จอมหวดปีเดียวกับที่ครูเข้าฮอกวอตส์ พวกเด็กนักเรียนเคยชอบไปเล่นกันแถวนั้น พยายามจะเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อแตะลำต้น ผลสุดท้าย เด็กผู้ชายคนหนึ่งชื่อ เดวี่ กั๊ดเจี้ยน เกือบจะต้องเสียดวงตาไปข้างหนึ่ง เราเลยถูกห้ามไม่ให้เข้าไปใกล้มัน ไม้กวาดก็คงไม่รอดเหมือนกันนั่นแหละ”

– รีมัส ลูปิน (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.10 น.227)

ในช่วงที่สี่ตัวกวนเรียนอยู่ที่ฮอกวอตส์ หลังจากที่เพื่อนของรีมัสรู้ว่าเขาเป็นมนุษย์หมาป่า ทั้งหางหนอน เท้าปุย และเขาแหลม ก็เรียนรู้วิธีในการเป็นแอนิเมจัสเพื่อที่จะได้อยู่เคียงข้าง รีมัส ลูปิน ตอนที่เขากลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่า เพราะมนุษย์หมาป่าจะไม่ทำร้ายสิ่งมีชีวิตอื่นๆ นอกจากมนุษย์ โดยได้ร่างหนูของหางหนอนคอยทำหน้าที่แตะตาไม้ให้มันหยุดหวด

ปี 1976 ในระหว่างการสอบ ว.พ.ร.ส. ของชั้นปี 5 เพราะความสนใจจนอยากรู้อยากเห็นของสเนป ทำให้เขาทันได้ยินเรื่องมนุษย์หมาป่าจากกลุ่มตัวกวน และพยายามหาทางเล่นงานเอาคืนกลุ่มตัวกวนให้โดนไล่ออกจากฮอกวอตส์ไป (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.28) ซิเรียส แบล็ก ที่ชอบกลั่นแกล้งสเนปอยู่แล้วเป็นทุนจึงบอกความลับวิธีทำให้ต้นวิลโลว์จอมหวดหยุดหวดกับสเนป เพื่อต้องการจะแกล้งเขา ทันทีที่เจมส์รู้เรื่องนี้เข้า เขาก็แอบตามสเนปมาและลากตัวเขาออกไปจากอุโมงค์ แต่นั่นก็เพียงพอให้สเนปทันเห็นว่าลูปินเป็นมนุษย์หมาป่าและดัมเบิลดอร์ได้ขอให้เขาช่วยปิดความลับนี้ในท้ายที่สุด (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.18)

1 กันยายน 1992 แฮร์รี่และรอนที่เดินทางมาฮอกวอตส์ด้วยรถฟอร์ดแองเกลีย เกิดอุบัติเหตุหลังจากที่รถเดินทางไกลเกินปกติทำให้รถฟอร์ดแองเกลียเสีย มันพุ่งชนเข้ากับต้นวิลโลว์จอมหวด และหลังจากนั้นก็ถูกต้นไม้ทุบตีอย่างรุนแรง จนรถได้รับความเสียหายอย่างหนัก

ศาสตราจารย์สเนป: “ฉันเดินสำรวจสวนแล้วเห็นต้นวิลโลว์จอมหวดที่หาค่าไม่ได้เสียหาย”

รอน: “ต้นไม้นั้นทำร้ายเรามากกว่าเรา…”

ศาสตราจารย์สเนป: “เงียบ!”

– แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับห้องแห่งความลับ บ.5 น.102)

2 กันยายน 1992 ศาสตราจารย์สเปราต์ ศาสตราจารย์ผู้สอนวิชาสมุนไพรศาสตร์ ได้รักษาต้นวิลโลว์จอมหวดที่ได้รับความเสียหายด้วยการเข้าเฝือกและใช้เชือกห้อยรัดกิ่งก้านหลายกิ่งที่เสียหาย เธอมีพลาสเตอร์ติดไว้เต็มที่แขน ซึ่งเป็นผลจากการรักษาต้นวิลโลว์จอมหวด ที่ค่อนข้างมั่นใจได้ว่าถ้าเธอรักษาต้นวิลโลว์จอมหวดเพียงลำพัง เธอคงไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เลย แต่เพราะมีกิลเดอรอย ล็อกฮาร์ตเข้ามาเสนอวิธีพยาบาลต้นวิลโลว์จอมหวดด้วยเธอเลยได้รับบาดเจ็บจากความรู้กลวงๆ ของเขา (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับห้องแห่งความลับ บ.6 น.114)

พฤศจิกายน 1993 ในระหว่างการแข่งขันควิดดิชของบ้านกริฟฟินดอร์กับฮัฟเฟิลพัฟ แฮร์รี่เกิดถูกทำร้ายจากผู้คุมวิญญาณจนหมดสติและตกจากไม้กวาด ไม้กวาดนิมบัส 2000 ของแฮร์รี่ พอตเตอร์ ได้ปลิวมาตกที่ต้นวิลโลว์จอมหวดและถูกมันทุบทำลายจนไม่สามารถซ่อมแซมให้กลับมาดีดังเดิมได้อีก (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.9)

6 มิถุนายน 1994 ซิเรียส แบล็ก แปลงร่างเป็นหมาดำตัวใหญ่แล้วลากรอน วีสลีย์ เข้าไปยังทางลับใต้ต้นวิลโลว์จอมหวด แฮร์รี่และเฮอร์ไมโอนี่พยายามหาทางผ่านต้นวิลโลว์จอมหวดเข้าไปช่วยเขา และได้ครุกแชงก์แมวของเฮอร์ไมโอนี่พุ่งตัวเข้าไปใต้ต้นไม้แล้วตะปบเข้าที่ตาไม้ของมัน (ครุกแชงก์กับซิเรียสในร่างหมาดำสนิทกัน) (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.17) 

เซเวอรัส สเนป ที่รู้วิธีเข้าอุโมงค์ใต้ต้นวิลโลว์จอมหวดก็ตามทุกคนเข้าไปโดยได้ผ้าคลุมล่องหนที่แฮร์รี่ลืมทิ้งไว้เข้าไปถึงเพิงโหยหวนโดยไม่ถูกสังเกตเห็นด้วย (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.19)  ทั้งลูปินและสเนปต่างก็ใช้กิ่งไม้เดียวกันปาให้โดนตาไม้ของต้นวิลโลว์จอมหวดเพื่อหยุดการโจมตีของมัน (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.21 น.483) 

ท้ายที่สุดแฮร์รี่ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ ก็ได้รู้ความจริงเรื่องสแคบเบอร์ว่าแท้จริงแล้วหนูของรอนตัวนี้คือ ปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์ เพื่อนทรยศของเจมส์ ซิเรียส และลูปิน ผู้ที่ทำให้พ่อแม่ของแฮร์รี่ต้องตาย

1998 แฮร์รี่ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ ใช้เส้นทางลับใต้ต้นวิลโลว์จอมหวดไปยังเพิงโหยหวนซึ่งโวลเดอมอร์ใช้เป็นที่พักชั่วคราว ด้วยการเสกคาถาให้กิ่งไม้บนพื้นลอยไปกระแทกกับตาไม้ของเฮอร์ไมโอนี่ ซึ่งครั้งนี้พวกเขาต้องคลานเข้าไปเพราะอุโมงค์แคบลงกว่าเมื่อสี่ปีก่อนที่พวกเขาเข้ามา ที่นั่นเขาเห็นการสังหารสเนปด้วยฝีมือของงูยักษ์นากินีตามคำสั่งของลอร์ดโวลเดอมอร์ (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเครื่องรางยมทูต บ.32 น.597)

เกร็ดน่ารู้

• ในภาพยนตร์แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน ลูปินและสเนปใช้คาถาทำให้ต้นวิลโลว์หยุดหวด แต่ในหนังสือมันจะหยุดหวดเมื่อมีอะไรไปแตะที่ตาไม้เท่านั้น
• ในภาพยนตร์แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับห้องแห่งความลับ ต้นวิลโลว์จอมหวดอยู่ในกลางสนามหญ้าในแนวรั้วของตัวปราสาท แต่ในภาคนักโทษแห่งอัซคาบัน ต้นวิลโลว์จอมหวดได้ย้ายไปอยู่ตรงทางผ่านไปยังกระท่อมของแฮกริด โดยอิงจากภาพวาดแผนที่ฮอกวอตส์ที่วาดโดย เจ.เค.โรว์ลิ่ง