หลังจากที่อ่านแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเจ้าชายเลือดผสมจบในครั้งแรก ผมนั่งน้ำตาไหลอาบแก้ม ในบรรยากาศของฝนตกที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นความตายบนหอคอยที่ถูกสายฟ้าฟาด! ผมรู้สึกเศร้าเสียใจกับการจากไปของดัมเบิลดอร์ แต่เมื่ออ่านซ้ำ และมาพบการกลับมาของดัมเบิลดอร์ อย่างที่หวังไว้ว่า “ที่สุดแล้ว ความช่วยเหลือจะมาหาผู้ที่ร้องขอ” ตลอดเวลา จึงทำให้เกิดความคิดว่า “จริงๆ แล้ว ดัมเบิลดอร์ไม่ได้ตาย”
ในพจนานุกรมระบุความหมายของคำว่า “ตาย” ไว้ว่า “สิ้นใจ, สิ้นชีวิต, ไม่เป็นอยู่ต่อไป, สิ้นสภาพของการมีชีวิต” แต่ในความรู้สึกของผมเอง รู้สึกว่าดัมเบิลดอร์แค่จากโลกที่พวกเราอยู่ ไปยังอีกโลกที่สักวันเราก็จะมีโอกาสได้ไปเยือน การตายเป็นเพียงการปลดตำแหน่งออกจากภาระหน้าที่ในโลกเดิม ไปยังโลกใหม่ และส่งต่อภาระหน้าที่ของตนให้แก่คนรุ่นต่อไปสานต่อ
ในหนังสือแฮร์รี่ พอตเตอร์ มีประโยคหนึ่งที่ผมชอบมาก คือประโยคที่ดัมเบิลดอร์บอกว่า “จิตใจที่จัดระเบียบดีแล้ว ความตายก็เป็นแค่การผจญภัยครั้งใหญ่ครั้งใหม่เท่านั้น” มันยิ่งสะกิดความคิดว่า “ดัมเบิลดอร์ยังไม่ตาย” ในหัวผมให้มากขึ้น ราวกับว่าการตายเป็นเพียงการเปิดประตูอีกบาน เพื่อก้าวไปยังสถานที่แห่งใหม่ที่ไม่เคยไป ตั้งแต่ภาคแรก ดัมเบิลดอร์ไม่เคยแสดงท่าทีกลัวกับความตาย เขาไม่รู้สึกหวาดกลัว หรือหลีกหนีมัน เมื่อเทียบกับโวลเดอมอร์ กับสีหน้าที่เกิดขึ้นในลูกบอลน้ำที่ดัมเบิลดอร์เสกขึ้นใน แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับภาคีนกฟีนิกซ์ มันแตกต่างกันสิ้นเชิง
ดัมเบิลดอร์นับว่าเป็นคนที่พูดจริง และทำได้จริงๆ เขาไม่ใชแค่นักกวี หรือนักแต่งวลีเด็ด แต่เขาทำมันได้จริงด้วย จึงพูดมันออกมา
ในภาคหก สเนป ผู้สังหารดัมเบิลดอร์ ภายใต้เงื่อนไขข้อตกลงที่ผู้ตายจัดการไว้ ใช่สเนปไม่ใช่ผู้เสพความตาย ดัมเบิลดอร์เป็นผู้เลือกที่จะตายเอง เพื่อทำตามความคิดของเขาได้สำเร็จ นั่นคือผจญภัยในประตูอีกบานที่ใครๆ ไม่กล้าเปิด ไม่อยากที่จะเปิดมัน เพราะยอมรับการละจากโลกเดิมของเขา ครอบครัวของเขาไปไม่ได้
พื้นเพเดิมของดัมเบิลดอร์ใช่ว่าไม่ใช่คนรักครอบครัว แต่เอาเลือกอุทิศตัวให้กับงานวิชาการ งานเพื่อส่วนรวมมากกว่า ทำให้หลายครั้งจึงไม่เป็นที่เหมาะสมในฐานะของพี่ชาย ที่ปล่อยให้น้องสาวตาย
เรารู้สึกหมดสิ้น รู้สึกมืดหม่น เมื่อดัมเบิลดอร์ถูกสังหาร และร่วงตกลงมาที่ฐานของหอคอยดาราศาสตร์ แต่เราก็ยังเห็นดัมเบิลดอร์หลับใหลในภาพเหมือน บนห้องทำงานอาจารย์ใหญ่ พูดและคุยกับเราได้ ราวกับมีชีวิต
เมื่อเรื่องราวดำเนินมาถึงภาคเจ็ด ดัมเบิลดอร์ปรากฏตัวอีกครั้งในสถานีรถไฟคิงส์ครอสที่ขาวโพลน เพื่อมาช่วยเหลือในการชี้ทางให้แฮร์รี่ พอตเตอร์ ระหว่างการไปต่อในประตูอีกบานแบบเขา หรือกลับไปยังประตูเดิมที่ก้าวจากมา แฮร์รี่ เลือกที่จะหวนกลับไปจัดการทุกอย่างให้เสร็จสิ้น เพราะเขาเป็นคนที่ถูกเลือกให้กระทำ มิใช่ดัมเบิลดอร์ ดัมเบิลดอร์ผู้กลับมาอีกครั้ง เสมือนเป็นคนเดินทางในรถไฟ แต่คนละขบวนกัน เขากลับมาได้ แต่ไม่ใช่ในโลกเดียวกับคนอื่นๆ แต่เป็นอีกโลกคู่ขนานที่เขาเดินทางกลับมาได้ เมื่อใครสักคน ไปพบเขาในทางเดินที่เชื่อมระหว่างโลกความจริงของใครๆ กับโลกความจริงอีกโลกที่ใครๆ ไม่ไปถึงนั่นเอง
การตายของดัมเบิลดอร์ในภาคหก จึงไม่ใช่การตายในความคิดพื้นฐานของใครๆ เขาไม่ได้ละจากโลกไป เพราะยังมีเขาในจิตใจทุกคน และยังมีเขาในภาพเหมือน เขาแค่ไปอีกที่ ที่ซึ่งน่าค้นหา สำหรับคนที่รักการผจญภัยแบบดัมเบิลดอร์ วันหนึ่งหากเราได้พบเขาสักครั้ง เราอาจจะเลือกเดินทางต่อแบบเขาก็ได้ เมื่อภาระหน้าที่นั้นหมดแล้ว เหลือเพียงความว่างเปล่าให้ค้นหา
