ข้อมูลช่วงเวลาต่อไปนี้ อ้างอิงมาจากหนังสือ “สัตว์มหัศจรรย์ และถิ่นที่อยู่” โดย นิวท์ สคามันเดอร์ ท่านสามารถเรียนรู้และรู้จักกับสัตว์มหัศจรรย์เหล่านี้ได้ในหนังสือชุดดังกล่าว (ปัจจุบันหนังสือเล่มนี้ไม่มีการผลิตแล้ว ฉะนั้นผู้สนใจอ่าน คงต้องมองหาตามห้องสมุดมักเกิ้ล หรือยืมเพื่อนแล้วล่ะ”
ช่วงเวลาต่อจากนี้ เรียงลำดับด้วย คริสต์ศักราช
ศตวรรษที่ 12 – การล่านกสนิดเจ็ตเป็นที่นิยม
ศตวรรษที่ 12 – นกสนิดเจ็ตถูกนำเข้ามาในเกมควิดดิช โดยบาร์เบรียส แบรกกี้ ประธานสภาพ่อมดในขณะนั้น ซึ่งถูกช่วยเหลือด้วยคาถาเรียกของ ฝีมือของมาดามโมเดสตี้้ แรบน็อต แห่งเคนท์
ศตวรรษที่ 14 – เบอร์ด็อก มัลดูล ประธานสภาพ่อมด ผู้นิยามให้ สมาชิกชุมชนผู้วิเศษที่เดินได้ด้วยสองเท้า เป็น “สิ่งมีชีวิตชั้นสูง”
ศตวรรษที่ 14 – มาดามเอลฟริดา แคลกก์ ประธานสภาพ่อมดต่อจากมัลดูล ได้ให้นิยามคำว่า “สิ่งมีชิวิตชั้นสูง” จะต้องเป็นพวกที่พูดภาษามนุษย์ได้ และเป็นสัตว์ที่สามารถสื่อสารกับสมาชิกสภาฯ ได้เข้าใจ (แต่ในการ์ดกบช็อกโกแลตบอกว่าเธอเกิดใน ศตวรรษที่ 16)
ศตวรรษที่ 16 – เอลฟริดา แคลกก์ จัดตั้งเขตคุ้มครองสงวนพันธุ์นกสนิดเจ็ต โดยตั้งชื่อตาม “โมเดสตี้้ แร๊บน็อต” แม่มดผู้ช่วยนกสนิดเจ็ตออกจากการถูกล่าในเกมควิดดิช เขตคุ้มครองนี้ถูกตั้งขึ้นที่ซอมเมอร์เซ็ต
1692 – การประชุมสุดยอดของสมาพันธรัฐพ่อมดนานาชาติ เพื่อหาทางแก้ปัญหาเกี่ยวกับสัตว์วิเศษ
1750 – เพิ่มมาตรา 73 ในบทบัญญัตินานาชาติเกี่ยวกับความลับพ่อมด ความว่า “หน่วยงานรัฐบาลแห่งโลกเวทมนตร์ทุกหน่วย จะต้องรับผิดชอบในการปกปิดร่องรอย ดูแลและควบคุมสัตว์วิเศษ สิ่งมีชีวิตชั้นสูง และวิญญาณทั้งหมดที่อาศัยอยู่ในเขตความดูแลของตน ถ้าสิ่งมีชีวิตดังกล่าวใดๆ ก่อให้เกิดอันตราย หรือสร้างจุดสนใจต่อชุมชนมักเกิ้ล หน่วยงานรัฐบาลแห่งโลกเวทมนตร์นั้นๆ จะต้องรับบทลงโทษที่กำหนดโดยสมาพันธรัฐพ่อมดนานาชาติ”
1811 – โกรแกน สตัมป์ รัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ ผู้ให้นิยามคำว่า “สิ่งมีชีวิตชั้นสูง” จนได้รับการยอมรับมากที่สุดว่า สิ่งมีชีวิตใดๆ ที่มีความเฉลียวฉลาดเพียงพอที่จะเข้าใจกฎหมายของโลกเวทมนตร์ และมีส่วนรับผิดชอบในการกำหนดตัวบทกฎหมายเหล่านั้นได้ ว่าเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูง
1897 – วตัน (“นิวท์”) อาร์เตมิส ไฟโด สคามันเดอร์ ผู้เขียนหนังสือสัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่เกิด
1918 – ออกัสตัส วอร์ม แห่งออบสคูรัสบุ๊คส์ มอบโอกาสให้นิวท์ สคามันเดอร์ ได้เขียนหนังสือ “สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่”
1927 – หนังสือ “สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่” ถูกตีพิมพ์ขึ้นเป็นครั้งแรก
1932 – มังกรพันธุ์เวลส์สีเขียวธรรมดา บินโฉบลงในชายหาดที่เต็มไปด้วยมักเกิ้ลในอิลฟราคอมบ์ และถูกพ่อมดแม่มดที่นั่นกู้สถานการณ์ไว้ได้ทัน ด้วยคาถาลบความทรงจำชุดใหญ่
1947 – ทะเบียนมนุษย์หมาป่า ถูกรวบรวมขึ้นด้วย นิวท์ สคามันเดอร์
1949 – ฮิปโปแคมปัส พันธุ์หนังสีฟ้าเข้ม ถูกชาวเงือกจับได้นอกชายฝั่งสกอตแลนด์
1965 – ผลงาน “กฎหมายห้ามการทดลองเพาะพันธุ์สัตว์วิเศษ” ของ นิวท์ สคามันเดอร์ ถูกบัญญัติขึ้น ทำให้การเพาะพันธุ์ใหม่ๆ ผิดกฎหมาย
1972 – หนังสือ “มักเกิ้ลผู้รู้ความลับ” โดย เบลนเฮม สต็อก ถูกตีพิมพ์ หนังสือที่ยืนยันว่ามีมักเกิ้ลบางส่วนรอดพ้นจากคาถาลบความทรงจำในเหตุการณ์ ที่อิลฟราคอมบ์
1975 – หนังสือ “ตัวเป็นขน ใจเป็นคน” โดยผู้เขียนนิรนาม ถูกตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์วิซซ์ฮาร์ดบุ๊คส์ หนังสือที่พูดถึงเรื่องราวรันทดของมนุษย์หมาป่า
1979 – นิวท์ สคามันเดอร์ ได้รับเหรียญตราแห่งเมอร์ลินชั้นสอง เพื่อตอบแทนสำหรับการศึกษาเรื่องสัตว์วิเศษหรือสัตว์วิเศษวิทยา
