แวมไพร์คือสิ่งมีชีวิต (Creature) ที่ส่วนหนึ่งเป็นมนุษย์และกินเลือดเป็นอาหาร ซึ่งแวมไพร์หรือผีดิบดูดเลือดนั้นจัดอยู่ในหมวด “สิ่งมีชีวิตชั้นสูง (Being)” ตามกฎหมายเวทมนตร์ ซึ่งเซ็นทอร์ที่ได้รับการยกให้อยู่ในกลุ่มสิ่งมีชีวิตชั้นสูงด้วย ปฏิเสธที่จะอยู่ในกลุ่มเดียวกันนี้กับพวกแม่มดเฒ่าและผีดิบดูดเลือด และขอให้จัดเป็นเพียง “สัตว์ (Beasts)” ดังเดิม (สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ บทนำ)
นอกจากนี้ยังมีระบุถึงสถานะของผีดิบดูดเลือดนั้นไม่ใช่พ่อมดครึ่งมนุษย์ (non-wizard part-humans) ไว้ในวรรคที่ 12 ของคู่มือการปฏิบัติต่อผู้ไม่ใช่พ่อมดครึ่งมนุษย์ (Guidelines for the Treatment of Non-Wizard Part-Humans) ที่ไม่อนุญาตให้ฆ่าผีดิบดูดเลือดโดยพลการ (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับถ้วยอัคนี บ.10 น.173)
เป็นความจริงที่ว่าแวมไพร์นั้นไม่จำเป็นต้องเกิดจากพ่อมดแม่มด เราพบเห็นแวมไพร์ที่มาจากมักเกิ้ลมากมายตามตำนานทั่วยุโรปและอเมริกา
หลักฐานแรกที่มีการกล่าวถึงผีดิบดูดเลือดในแฮร์รี่ พอตเตอร์ คือตอนที่แฮร์รี่พบกับศาสตราจารย์ควีเรลล์เป็นครั้งแรกในร้านหม้อใหญ่รั่ว เขาบอกกับแฮร์รี่ว่าตั้งใจมาหาซื้อหนังสือเกี่ยวกับผีดิบดูดเลือดเล่มใหม่ และจากคำบอกเล่าของแฮกริดที่บอกว่า ศาสตราจารย์ควีเรลล์เพี้ยนๆ ไปหลังจากออกไปหาประสบการณ์จริงนอกตำราแล้วไปเจอกับผีดิบดูดเลือดเข้าที่ป่าดำ (Black Forest) ในเยอรมนี
ใช่แล้ว น่าสงสารนะ เขาฉลาดมากทีเดียว เขาก็ดีๆ อยู่หรอกตอนที่เรียนตำรับตำรา แต่พอเขาไปหาประสบการณ์จริงๆ เป็นครั้งแรกอยู่ปีนึง… ว่ากันวาเขาไปเจอะกับผีดิบดูดเลือดเข้าที่ป่าดำ…”
– แฮกริด (แฮร์รี่ พอตเตอร์กับศิลาอาถรรพ์ บ.5 น.91)
และยังพูดถึงกลิ่นฉุนจัดของกระเทียมในชั้นเรียนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดของศาสตราจารย์ควีเรลล์ ซึ่งทุกคนพากันพูดว่ากระเทียมพวกนั้นเพื่อขับไล่ผีดิบดูดเลือดที่อาจารย์เจอที่โรมาเนียและอาจารย์หวาดกลัวว่าจะตามมาจัดการเขาสักวันหนึ่ง (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับศิลาอาถรรพ์ บ.8 น.165) แต่ดูเหมือนว่าความเข้าใจนี้อาจถูกหรือไม่ถูกต้องก็ได้ เพราะควีเรลล์ในช่วงให้หลังก็ถูกครอบงำและควบคุมโดยโวลเดอมอร์แล้ว ไม่มีข้อมูลยืนยันชี้ชัดว่าอาการพูดติดอ่างหรือเพี้ยนๆ ของเขาเกิดขึ้นก่อนถูกโวลเดอมอร์ครอบงำหรือไม่ (อ้างอิง Pottermore)
การพูดถึงผีดิบดูดเลือดยังคงมีประปราย ดังจะเห็นได้จาก หนังสือท่องโลกกับผีดิบดูดเลือด หนึ่งในงานเขียนของกิลเดอรอย ล็อกฮาร์ต (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับห้องแห่งความลับ บ.4 น.62) ที่แน่นอนได้เลยว่าเนื้อหาทั้งหมดมาจากข้อมูลคนอื่นที่เขาไปขโมยมา เป็นหนังสือประกอบการสอนของเขาในหัวข้อผีดิบดูดเลือดหรือแวมไพร์ในชั้นเรียนเมื่อแฮร์รี่อยู่ปีสอง โดยให้แฮร์รี่เล่นเป็นผีดิบดูดเลือดที่ไม่สามารถกินอะไรได้อีกนอกจากผัดกาดหลังจากที่ล็อกฮาร์ตจัดการกับมันแล้ว (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับห้องแห่งความลับ บ.10 น.198)
หรือการปรากฏตัวครั้งแรกของแวมไพร์ที่แฮร์รี่มีโอกาสได้พบเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในงานเลี้ยงของสโมสรซลัก
“แฮร์รี่ ฉันอยากให้เธอรู้จัก เอลเดร็ด วอร์เพิล นักเรียนเก่าคนหนึ่งของฉัน ผู้เขียนหนังสือ พี่น้องเลือดสาบาน: ชีวิตท่ามกลางผีดิบดูดเลือด — อ้อ และแน่นอน นี่เพื่อนของเขา แซงกวินี่”
– ซลักฮอร์นแนะนำแฮร์รี่ให้รู้จักนักเขียนและผีดิบดูดเลือดชื่อแซงกวินี่ (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเจ้าชายเลือดผสม บ.15 น.331)
(ซ้าย) แวมไพรแซงกวินี่ (ขวา) เอลเดร็ด วอร์เพิล
นอกจากนี้ แฮร์รี่ พอตเตอร์ ยังเคยเห็นรูปภาพผีดิบดูดเลือดในชั้นเรียนวิชาการป้องกันตัวจากศาสตร์มืด (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.3 น.55) และผีดิบดูดเลือดยังเป็นเนื้อหาการสอนจนถึงชั้นปีที่ 3 ซึ่งสอนโดยศาสตราจารย์ลูปินอีกด้วย (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.14 น.333)
ที่ร้านฮันนี่ดุกส์ของฮอกส์มี้ดมีจำหน่ายอมยิ้มรสเลือด ซึ่งเฮอร์ไมโอนี่ปฏิเสธไม่ซื้ออมยิ้มนี้ฝากแฮร์รี่เพราะเธอมองว่ามันสำหรับผีดิบดูดเลือด (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน บ.10 น.240)
รายชื่อผีดิบดูดเลือด
- แซงกวินี่ (Sanguini) เป็นแวมไพร์เป็นคนเดียวที่ปรากฏตัวในหนังสือ เขาเป็นชายร่างสูงและซูบผอม มีรอยคล้ำอยู่ใต้ตา ที่พยายามเข้าหากลุ่มเด็กสาวในงานเลี้ยงของซลักฮอร์นด้วยอาการหิวโหย แต่ถูกควบคุมโดยเอลเดร็ด วอร์เพิลที่ยัดเยียดพายให้เขากินเสียก่อน (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเจ้าชายเลือดผสม บ.15 น.332)
- ผีดิบดูดเลือดในโรมาเนีย ที่ควีเรลล์ไปพบเข้าและหวาดกลัวว่าเขาจะตามมาเล่นงาน
- ผีดิบดูดเลือดในเมืองมินสก์ ของประเทศเบลารุส แฮกริดบังเอิญไปมีเรื่องกับเขาที่ร้านขายเหล้าในเมืองมินสก์ระหว่างการเดินทางไปติดต่อกับพวกยักษ์ร่วมกับโอแล็มป์ มักซีม (แฮร์รี พอตเตอร์ กับภาคีนกฟีนิกซ์ บ.20 น.519)
- ลอร์แกน ดิเอธ (Lorcan d’Eath) นักร้องแวมไพร์ผู้เป็นขวัญใจของใครต่อใคร เพลง ‘สัมผัสรักที่คอคุณ’ ของเขาขึ้นติดอันดับ 1 นานถึงสิบเก้าสัปดาห์ (พ่อมดประจำเดือน ในเว็บ JKRowling.com เวอร์ชั่นเก่า)
- เซอร์เฮอร์เบิร์ต วาร์นี่ (Sir Herbert Varney) เขาคือแวมไพร์สมัยวิกตอเรียที่ออกล่าเหยื่อสตรีในลอนดอนระหว่างยุค 1880 ต่อมาถูกจับและสังหารโดยหน่วยพิเศษของกองออกระเบียบและควบคุมสัตว์วิเศษ (การ์ดกบช็อกโกแลตจากเกมแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน ไม่มีข้อมูลยืนยันว่าเป็นข้อมูลจาก เจ.เค.โรว์ลิ่งหรือไม่)
- อมาริลโล่ เลสโทต (Amarillo Lestoat) แวมไพร์อเมริกันติดหรู นักประพันธ์หนังสือ “แวมไพร์ผู้โดดเดี่ยว (A Vampire’s Monologue)” ที่หมายจะให้ผู้อ่านหมดสติและกลายมาเป็นเหยื่อของแวมไพร์โดยง่าย (การ์ดกบช็อกโกแลตจากเกมแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน ไม่มีข้อมูลยืนยันว่าเป็นข้อมูลจาก เจ.เค.โรว์ลิ่งหรือไม่)
- เลดี้คาร์มิลล่า แซงกวิน่า (Lady Carmilla Sanguina) ผู้อาบเลือดของเหยื่อเพื่อรักษาความอ่อนเยาว์ของตัวเอง (การ์ดกบช็อกโกแลตจากเกมแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน ไม่มีข้อมูลยืนยันว่าเป็นข้อมูลจาก เจ.เค.โรว์ลิ่งหรือไม่)
- บล็อดวีน บลัดด์ (Blodwyn Bludd) รู้จักในชื่อ “แวมไพร์จากหุบเขา” ที่มีชื่อเสียงในการร้องเพลงกับเหยื่อด้วยเสียงเบสบาริโทนก้องกังวาน ก่อนจะกัดเข้าที่คอของเหยื่อ (การ์ดกบช็อกโกแลตจากเกมแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน ไม่มีข้อมูลยืนยันว่าเป็นข้อมูลจาก เจ.เค.โรว์ลิ่งหรือไม่)
- เคาท์วลาด ดรากูล (Count Vlad Drakul) แวมไพร์สุดฉาวโฉ่ที่เป็นแรงบันดาลใจให้กับนิยายเคาท์แดรกคิวลาของบราม สโตกเกอร์ บิดาของวลาดนักเสียบ (Vlad the Impaler) (การ์ดกบช็อกโกแลตจากเกมแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับนักโทษแห่งอัซคาบัน ไม่มีข้อมูลยืนยันว่าเป็นข้อมูลจาก เจ.เค.โรว์ลิ่งหรือไม่)
เกร็ดน่ารู้
- แวมไพร์ หรือผีดิบดูดเลือด ในแฮร์รี่ พอตเตอร์ ยังยึดถือตามความเชื่อเก่าที่แวมไพร์จะกินเลือด แพ้กระเทียม และไม่เผชิญหน้ากับแสงแดด
- ใน Glossary ของสำนักพิมพ์ Scholastic ระบุว่า แวมไพร์ หรือผีดิบดูดเลือดคือ สิ่งมีชีวิตที่กินเลือดของสิ่งมีชีวิตอื่นตอนกลางคืน ไม่สามารถออกไปข้างนอกในเวลากลางวันได้
- เจ.เค.โรว์ลิ่ง ปฏิเสธที่จะสร้างบทบาทของแวมไพร์ในโลกเวทมนตร์ของเธอ เพราะเธอมองว่าเรื่องราวของผีดิบดูดเลือดนั้นเฟื่องฟูมากพอแล้ว [อ้างอิง Pottermore]
- เจ.เค.โรว์ลิ่ง เคยสร้างตัวละครแวมไพร์ที่มีบทบาทเป็นอาจารย์ไว้ด้วย โดยมีชื่อว่า โทรการ์ (Trocar) แต่ก็ไม่ได้นำมาสร้างให้มีบทบาทในหนังสือแต่อย่างใด [อ้างอิง Pottermore]
- ในข้อสอบ W.O.M.B.A.T. ของเว็บไซต์ JKRowling.com เก่า ระบุว่า การถูกกัดโดยแวมไพร์อาจไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้เช่นเดียวกับโดนมนุษย์หมาป่ากัด
- แวมไพร์แซงกวินี่ ในภาพยนตร์แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเจ้าชายเลือดผสม รับบทโดย Charlie Bennison
