เมอร์ซี ลูวิส (Mercy Lewis)

เมอร์ซี ลูวิส (Mercy Lewis) เป็นคำอุทานของพ่อมดแม่มดในอเมริกา พวกเขาเอ่ยนามของเมอร์ซี ลูวิส ในฐานะของคำหยาบคาย ภายใต้เหตุการณ์ร้ายๆ เรื่องแย่ๆ ดังจะเห็นได้จากตอนที่ พอร์เพนทีน่า โกลด์สตีน ตกใจกับตัวเมิร์ตแลปที่เธอพบเข้าโดยบังเอิญระหว่างพยายามช่วยเหลือเจคอบที่หมดสติไปเพราะมัน

ทีน่า: “เมอร์ซี ลูวิส ตัวบ้าอะไรน่ะ”
นิวท์: “ไม่มีอะไรต้องกังวล มันคือเมิร์ตแลป”

สังคมผู้วิเศษในอเมริกาช่วงเวลานั้นยังคงหวาดกลัวภัยคุกคามจากสัตว์วิเศษ การพบสัตว์วิเศษตัวเป็นๆ ต่อหน้าต่อตาจึงเหมือนเป็นเรื่องร้ายมากๆ สำหรับเธอ

ประวัติศาสตร์

เมอร์ซี ลูวิส เป็นโนแมจที่มีตัวตนอยู่จริงในประวัติศาสตร์การล่าแม่มดของสหรัฐอเมริกา มีตัวตนอยู่ในช่วงปี 1675 ถึงราวศตวรรษที่ 18 เกิดในฟาลเมาท์ (Falmouth) รัฐเมน (Maine) ของสหรัฐอเมริกา เธอกลายเป็นเด็กกำพร้าเนื่องจากพ่อแม่ของเธอถูกชนอินเดียนแดงซึ่งเป็นชนพื้นเมืองของอเมริกาโจมตี เธอย้ายจากบ้านเกิดมาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเซเล็ม ในปี 1691 เธอเป็นพวกพิวริตันและแค้นเคืองพวกอินเดียนแดงเพราะในยุคสมัยนั้นอินเดียนแดงถือเป็นกลุ่มคนที่ใช้เวทมนตร์ เป็นพวกนอกรีตในมุมมองของผู้นับถือศาสนาคริสต์กลุ่มพิวริตัน เธอเชื่อว่าการตายของคนในครอบครัวเป็นผลมาจากพิธีกรรมชั่วช้า

เมอร์ซี ลูวิส มีชื่ออยู่ในเหตุการณ์พิจารณาคดีแม่มดแห่งเซเล็ม (Salem witch trials) ในปี 1692-3 ในฐานะของหญิงสาวหนึ่งในผู้ใส่ร้ายป้ายสีให้เพื่อนบ้านกลายเป็นแม่มดและถูกพิจารณาคดีจนถึงแก่ความตายมากเป็นอันดับต้นๆ

“ฉันเชื่อด้วยหัวใจสุดซึ้งของฉันว่า ไจส์ โครีย์ (Giles Corey) เป็นพ่อมดชั่วช้า” นี่คือหนึ่งในคำพูดของเธอในวันที่ 19 เมษายน 1692 ในฐานะสมาชิกหลักของพิวริตันที่ใส่ร้ายป้ายสีผู้คนในหมู่บ้านว่าเกี่ยวข้องกับแม่มดมนตร์ดำ ร่วมกับเพื่อนๆ ของเธอ

นอกเหนือจากไจส์แล้วยังมีคนอื่นๆ ที่ตกเป็นเหยื่อในการถูกทรมานเพื่อตรวจหาหลักฐานการเป็นแม่มดไม่ว่าจะเป็น บริดเจ็ต บิชอป (Bridget Bishop), แมรี เลซีย์ ซีเนียร์ (Mary Lacey, Sr.), ซูซานน่า มาร์ติน (Susannah Martin), จอห์น วิลลาร์ด (John Willard), เนเฮมย่า อับบอต จูเนียร์ (Nehemiah Abbot, Jr.), ซาร่า วิลส์ (Sarah Wilds) และหลวงพ่อจอร์จ เบอร์โร่ (George Burroughs) รัฐมนตรีซึ่งเป็นพิวริตันของหมู่บ้านที่ให้การอุปการะช่วยเหลือเธอในฐานะนายจ้างคนแรก เขายังเป็นรัฐมนตรีเพียงคนเดียวที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นแม่มด และถูกตัดสินโทษประหารด้วยการแขวนคอราว 19 สิงหาคม 1692 หรือก่อนหน้านั้น [อ้างอิง]

อ้างอิง