ขอต้อนรับสู่เว็บไซต์ใหม่ของฉัน เจ.เค.โรว์ลิ่ง!

ขอต้อนรับสู่เว็บไซต์ใหม่ของฉัน!

20 ธันวาคม 2016

Image © Mary McCartney

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว JKRowling.com คือมุมหนึ่งของไซเบอร์สเปซอันแสนอบอุ่นสบายที่ฉันสามารถแบ่งบันสิ่งต่าง ๆ ที่ฉันเขียนได้ รวมทั้งตอบคำถามของนักอ่าน แก้ข่าวต่าง ๆ ที่ออกสื่ออย่างไม่มีมูล และนำเสนอเรื่องที่ทั้งจริงจังและหยอกเล่นแบบที่ฉันเป็นอยู่เรื่อย ๆ ในแต่ละวัน อย่างไรก็ตาม พอฉันเขียนหนังสือพอตเตอร์จบ เว็บไซต์ของฉันก็ไม่ได้ถูกใช้งานอีกเลย ฉันใช้เวลาสองสามปีสร้างงานเขียนต่าง ๆ ที่ไม่ได้ตีพิมพ์ และมีความสุขกับความเงียบ จนกระทั่งไม่กี่ปีที่ผ่านมาฉันได้คืนชีพ JKRowling.com ขึ้นมาอีกครั้ง แต่ฉันกลับไม่รู้สึกเชื่อมต่อกับรูปลักษณ์ใหม่และวิธีนำเสนอของมันอย่างที่เคย เพราะฉันแทบไม่ค่อยได้เขียนอะไรลงเว็บไซต์เลย

เพราะฉะนั้นฉันจึงตัดสินใจเริ่มใหม่หมด ฉันอยากนำเว็บไซต์ของตัวเองกลับมาให้เป็นเหมือนอย่างที่มันเคยเป็น คือมีข้อมูลจริงและเป็นส่วนตัว ที่คุณเห็นนั่นคือภาพโต๊ะเขียนหนังสือจริง ๆ ของฉัน ซึ่งต่างจากความเป็นจริงเล็กน้อยตรงที่มันไม่มีเศษป๊อปคอร์นเหี่ยว ๆ กับขนมปังกรอบที่มักหกเลอะอยู่บนโต๊ะ ทุกอย่างดูมีระเบียบและสะอาดกว่าที่คุณเคยเห็น ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลแล้วทำเพื่อให้ผู้เข้าชมเว็บไซต์รู้สึกสบายตาขึ้นต่างหาก พวกขยะชิ้นเล็กชิ้นน้อยนั่นคือสิ่งที่มีอยู่จริง ๆ ในห้องเขียนหนังสือของฉัน มีบางชิ้นที่มีคุณค่าทางจิตใจมาก บางชิ้นใช้งานได้จริง และบางชิ้นก็โผล่เข้ามาอยู่ในนี้ด้วยฝีมือของเพื่อน ๆ หรือสมาชิกในครอบครัว

ฉันเขียนหนังสือในห้องที่ฉันสร้างไว้ในสวน โดยมีโต๊ะตัวนี้ที่ตั้งอยู่ในจุดที่เห็นวิวของสนามหญ้าและต้นไม้ สมาชิกในบ้านฉันต้องตัดสินใจว่าจะอุตสาหะพยายามหารองเท้ามาสวมหรือหยิบร่มมาสักคันเพื่อเดินออกมาหาฉันดีหรือไม่ ซึ่งนั่นทำให้มันอยู่ในระยะห่างที่สมบูรณ์แบบจากตัวบ้าน ฉันต้องทำตัวให้ไม่อาจเป็นที่เข้าถึงได้ในทุกครั้งที่เกมกดนินเท็นโดมีปัญหา อีกทั้งต้องไม่อาจเป็นที่เข้าถึงได้เพราะฉันไม่อาจจะอยู่ในบ้านได้เลยในภาวะที่มีแนวโน้มจะหกล้มขาหักในทุกสามสิบวินาที

(ฉันแต่งงานกับคุณหมอ เพราะฉะนั้น ใช่ ฉันยอมรับว่าเขาน่าจะมีทางเลือกที่มีตรรกะมากกว่าที่จะจัดการกับขาที่หัก แต่นีลอาจอยู่ที่ทำงานตอนที่มันเกิดขึ้น หรือไม่ขาที่หักก็คงเป็นขาของเขาเอง จริงอยู่ว่าที่พูดมานี้อาจดูไม่สมเหตุสมผลไปเสียทั้งหมด ฉันเป็นพวกขี้กังวลนะ)

คุณจะพบฟีดจากทวิตเตอร์ของฉันได้บนเว็บไซต์นี่ ซึ่งทวิตเตอร์นี้เองที่เป็นวิธีที่ดีมากสำหรับฉันในการปฏิสัมพันธ์กับนักอ่านในช่วงหลายปีที่ปราศจากเว็บไซต์ และมันยังช่วยบรรเทาความที่อยากเห็นรูปสุนัขและตัวนากของฉัน รวมทั้งการถกประเด็นการเมืองต่าง ๆ และการติดต่อสื่อสารกับคนแปลกหน้า ซึ่งเป็นสิ่งที่เลี่ยงได้ยากมากหากอาชีพของคุณต้องมีการนั่งอยู่เพียงลำพังเป็นเวลาหลาย ๆ ชั่วโมงต่อวัน

ฉันยังไม่ลืมพวกฟังก์ชั่นเก่า ๆ ที่เคยใช้การได้ดีบนเว็บไซต์เดิมของฉัน ซึ่งแม้ว่าคุณจะไม่เจอปุ่มพวกนั้นที่นี่แล้วก็ตาม แต่คุณยังสามารถพบลิงก์สำหรับเหตุการณ์หรือองค์กรการกุศลที่ฉันสนับสนุน รวมทั้งองค์กรลูมอส และองค์กรจัดการทรัพย์สินเพื่อการกุศลโวแลนต์

ปี 2016 นับเป็นหนึ่งในปีที่มีความยุ่งเหยิงทางอาชีพมากที่สุดชีวิตของฉัน ฉันไม่ได้วางแผนล่วงหน้าไว้สำหรับละครเวที แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเด็กต้องคำสาป และภาพยนตร์สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ที่ออกมาภายในปีเดียวกันนี้ ซึ่งที่สุดแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นคือมันทำให้ปี 2016 เป็นปีที่กลับไปอยู่กับโลกเวทมนตร์อีกครั้งอย่างเกือบเต็มรูปแบบ ฉันเป็นปลื้มอย่างที่สุดกับผลตอบรับของทั้งสองผลงาน เพราะเป็นธรรมดาที่ความกระหายจะมีมากมายเมื่อคุณกลับไปสู่โลกที่คุณรักอีกครั้ง และหลังจากเกือบหนึ่งทศวรษที่ปฏิเสธที่จะทำ Spin-off หรือ Remake ฉันรู้สึกโล่งอกอย่างท่วมท้นเมื่อทั้งแฟน ๆ ที่ติดตามมาเป็นเวลานานและแฟน ๆ หน้าใหม่ได้มีความสุขกับสิ่งที่เราได้ทำ เว็บไซต์ Pottermore.com ฐานข้อมูลดิจิตอลสำหรับโลกเวทมนตร์ทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีต่อใครก็ตามที่อยากลงลึกมากขึ้นสู่โลกใบนี้

รอเบิร์ต กัลเบรท (Robert Galbraith) อีกหนึ่งตัวตนผู้ประพันธ์นิยายแนวสืบสวนของฉันก็ยังคงอยู่ และกำลังง่วนอยู่กับงานเขียนเล่มที่ 4 ซึ่งตอนนี้ยังไม่กำหนดวันวางแผงอย่างเป็นทางการ เนื่องจากที่กล่าวไปแล้วถึงความวุ่นวายในปี 2016 ที่ผ่านมา แต่ฉันกำลังก้าวหน้าไปได้อย่างดี แฟน ๆ ของ คอร์โมรัน สไตรก์ น่าจะดีใจที่ได้ทราบว่าการถ่ายทำสำหรับออกฉายทางโทรทัศน์ได้เริ่มขึ้นแล้ว โดยมี ทอม เบิร์ก (Tom Burke) มารับบทคอร์โมรัน และ ฮอลลิเดย์ เกรนเจอร์ (Holliday Grainger) มารับบท โรบิน เอลลาคอตต์

และเนื่องจากจะมีภาพยนตร์สัตว์มหัศจรรย์ฯ หลังจากนี้อีกสี่ภาค ฉันจึงตัดสินใจมอบของขวัญคริสต์มาสให้กับเหล่าผู้หลงใหลในโลกพ่อมดทั้งหลายด้วยการตอบคำถามที่ถามกันมาบ่อย ๆ เกี่ยวกับพล็อตเรื่องของภาพยนตร์ชุดใหม่นี้ และแถมให้ด้วยคำตอบของคำถามเก่าแก่ที่มีคนถามฉันแทบจะสัปดาห์ละครั้งตลอดเก้าปีที่ผ่านมาเกี่ยวกับเนื้อหาในเรื่องห้องแห่งความลับ

หวังว่าคุณจะสนุกกับการเยี่ยมชมเว็บไซต์ และเผื่อว่าเราจะไมได้เจอกันอีกก่อนจะถึงปลายเดือนธันวาคมนี้ ฉันขอสวัสดีปีใหม่ให้คุณเลยนะคะ!

FAQs คำถามที่พบบ่อย

1. ทำไมนิวท์ถึงไม่หายตัวมาที่สหรัฐอเมริกาเลย? ทำไมต้องนั่งเรือมา?

ยิ่งระยะทางไกลมาก การหายตัวก็ยิ่งมีความเสี่ยงมาก เช่นเดียวกับเวทมนตร์ส่วนใหญ่ การหายตัวขึ้นอยู่กับทักษะของผู้ร่ายคาถาด้วย การจะหายตัวได้ ผู้หายตัวจะต้องทราบถึงภูมิประเทศที่ต้องการจะไป หรือต้องสามารถนึกภาพสถานที่นั้นได้อย่างชัดเจน การหายตัวข้ามทวีปมักจะสร้างความบาดเจ็บร้ายแรงหรือเสียชีวิตแทบจะในทุกครั้ง

นอกจากนี้ พวกสัตว์ในกระเป๋าของนิวท์นั้นก็มีความหลากหลายมาก บางตัวสามารถหายตัวไปพร้อมเขาได้ แต่บางตัวก็ทำไม่ได้นะ

2. ทำไมนิวท์ต้องผ่านด่านศุลกากรของโนแมจ?

เขาขนย้ายสัตว์วิเศษในเวลาที่การกระทำเช่นนั้นเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ด่านตรวจของโนแมจนั้นตบตาได้ง่ายกว่าด่านตรวจของผู้วิเศษเยอะ

3. ทำไมนิวท์ถึงไม่ใช้คาถา ‘แอ๊กคีโอ*’ เรียกสัตว์ของเขาทั้งหมดกลับมา?

‘แอ๊กคีโอ’ ใช้ได้เฉพาะกับวัตถุที่ไม่มีชีวิตเท่านั้น ผู้คนหรือสัตว์จะถูกเรียกเนื่องจากคาถาแอ๊กคีโออย่างอ้อม ๆ ได้โดยการถูกฉุดหรือลากผ่านวัตถุที่ถือหรือสวมใส่อยู่ ซึ่งถือว่ามีความเสี่ยงมากเพราะมีโอกาสที่ผู้คนหรือสัตว์ที่พ่วงอยู่กับวัตถุนั้น ๆ จะบาดเจ็บจากการเคลื่อนที่เกือบเท่าความเร็วแสงของวัตถุที่ถูกเรียก

*ขออนุญาตแปลทับศัพท์คำว่า Accio ด้วย แอ๊กคีโอ ซึ่งไม่ตรงกับในหนังสือแฮร์รี่ พอตเตอร์ ฉบับภาษาไทย เพื่อให้ตรงตามการออกเสียงที่มีระบุไว้ในภาพยนตร์ซึ่งออกเสียง แอ๊ก-คี-โอ

4. ทำไมถึงไม่เอาสัจจะเซรุ่มมาใช้ในการสอบสวน?

ก็มีเอามาใช้ แต่พ่อมดที่มีทักษะเก่ง ๆ สามารถต้านฤทธิ์ของมันได้โดยใช้ยาแก้หรือใช้คาถา นักสกัดใจเก่ง ๆ ก็สามารถต้านทางฤทธิ์ของสัจจะเซรุ่มได้เช่นกัน

5. ทำไมคาถา ‘เรเวลิโอ’ จึงสามารถยับยั้งผลของน้ำยาสรรพรสได้?

เปล่าซะหน่อย ทักษะการแปลงร่างของกรินเดลวัลด์นั้นเหนือกว่าผู้วิเศษส่วนใหญ่มาก เขาใช้คาถา ไม่ใช่น้ำยา เพื่อจะปรากฏรูปลักษณ์ในร่างของ เพอร์ซิวาล เกรฟส์

6. ทำไมแฮร์รี่ถึงไม่กลายเป็นออบสคูรัส?

ออบสคูรัสจะเกิดขึ้นได้ในภาวะที่จำเพาะเจาะจงมาก ๆ คือต้องมีความบาดเจ็บทางจิตใจอันเนื่องจากการใช้เวทมนตร์ ความเกลียดชังจากส่วนลึกต่อเวทมนตร์ที่คนคนหนึ่งมี และความพยายามอย่างจงใจที่จะปกปิดมันเอาไว้

พวกเดอร์สลีย์หวาดกลัวเวทมนตร์มากจนไม่เคยบอกให้แฮร์รี่รับรู้ว่าเวทมนตร์นั้นมีอยู่ ซึ่งแม้ว่าเวอร์นอนและเพ็ตทูเนียจะมีความหวังที่ค่อนข้างสับสนว่าถ้าพวกเขาปฏิบัติไม่ดีต่อแฮร์รี่ได้มากพอ ทักษะอันแปลกประหลาดก็จะหายไปจากตัวแฮร์รี่เอง แต่พวกเขาก็ไม่เคยสอนให้แฮร์รี่อับอายหรือกลัวเวทมนตร์ แม้แฮร์รี่จะถูกบ่นว่า “ชอบทำโน่นทำนี่ให้เกิดขึ้นอยู่เรื่อย” แต่แฮร์รี่ก็ไม่ได้มีความพยายามใด ๆ ที่จะกดธรรมชาติที่แท้จริงของเขาเอาไว้ รวมทั้งเขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีพลังที่จะทำเช่นนั้นด้วย

และสุดท้าย คำถามเก่าแก่แต่เป็นคำถามสุดโปรดของฉันมาตลอด …

7. ทำไมฮอร์ครักซ์ในตัวแฮร์รี่ไม่ถูกทำลายตอนที่เขาถูกบาซิลิสก์กัด ใน แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับห้องแห่งความลับ?

ฮอร์ครักซ์จะถูกทำลายก็ต่อเมื่อภาชนะของมันเสียหายจนไม่อาจซ่อมแซมได้เท่านั้น แฮร์รี่ได้รับการเยียวยาจากฟอกส์ ต้องให้เขาตายเท่านั้นสิ ฮอร์ครักซ์ถึงจะถูกทำลาย

ปล. มีคำถามเยี่ยม ๆ มากมายเกี่ยวกับสัตว์มหัศจรรย์ฯ ที่ฉันไม่สามารถตอบคุณได้ในตอนนี้ เพราะคำตอบของมันจะเปิดเผยพล็อตเรื่องในอนาคตมากเกินไป เพราะฉะนั้น ถ้าคำถามแสบ ๆ ของคุณไม่ปรากฏอยู่ที่นี่ คุณก็เบาใจได้เลยว่ามันจะได้รับการเปิดเผยในภาพยนตร์ภาคต่อ ๆ ไปแน่นอน!

ต้นฉบับภาษาอังกฤษ: https://www.jkrowling.com/welcome-to-my-new-website/